Tebliğname No : KYB - 2014/14603Mahkemesi : Adana 10. Ağır Ceza Mahkemesi Tarihi : 25.10.2013Numarası : 2013/37 Değişik işSuç örgütüne yardım etmek suçundan sanık E.. İ..’nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 220/7. maddesi yollamasıyla 220/2, 220/3 ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK. 250. maddesi ile görevli) 01.03.2010 tarihli ve 2007/208 esas, 2010/19 sayılı kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 08.02.2012 tarihli ve 2011/9997 esas, 2012/1423 sayılı ilamı ile düzeltilerek onanmasını müteakip, 05/07/2012 tarihli ve 28344 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun’un 85. maddesi ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 220/7. maddesi uyarınca cezadan indirim yapılması suretiyle lehe hükmün uygulanması talebinin reddine ilişkin aynı Mahkemenin 12.09.2013 tarihli ve 2013/452 değişik iş sayılı kararına karşı yapılan itirazın keza reddine dair Adana 10. Ağır Ceza Mahkemesinin (TMK. 10. maddesi ile görevli) 25.10.2013 tarihli ve 2013/37 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;1- Hükümlü müdafii Avukat Zeki Aslan imzalı 22.08.2013 tarihli dilekçe ile 05.07.2012 tarihli ve 28344 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun 85. maddesi ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 220/7. maddesi uyarınca sanığın cezasından indirim yapılması gerektiğinden bahisle lehe kanun hükümlerinin uygulanması talep edildiği halde, 12.09.2013 tarihli uyarlama talebinin reddine dair ek kararda mahkemece 6352 sayılı Kanun yönünden değil, 6459 sayılı Kanun bakımından değerlendirme yapılarak, lehe bir düzenleme bulunmadığı şeklinde karar verildiği,2- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9/3. maddesindeki "Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.” şeklindeki düzenleme ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.12.2005 tarihli ve 2005/3-162-173 sayılı kararına ,, nazaran, lehe yasanın saptanıp uygulanması, herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını, kanıt toplanmasını, takdir hakkının kullanılmasını gerektiriyorsa ya da cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin bir hükmün uygulanması olanağı sonraki yasa ile doğmuşsa, hükümde değişiklik yargılamasının duruşmalı yapılmasının, zorunlu olduğu nazara alındığında,Somut olayda, 6352 sayılı Kanun’un 85. maddesi ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 220/7. maddesi uyarınca, örgüt üyeliğinden verilecek cezanın, yapılan yardımın niteliğine göre üçte birine kadar indirilebilmesi için, ilk önce mahkemece yapılan yardımın niteliğinin tespit edilip değerlendirilmesi ve sonucuna göre indirim uygulanıp uygulanmayacağına, uygulanacak ise ne oranda uygulanması gerektiğine karar verilmesi gerektiğinden, mahkemenin takdir hakkını kullanmasını gerektiren bu durum için duruşma açılması gerektiği gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine, itiraz konusu ile alakalı olmayacak şekilde tutukluluğa itirazın reddi ile tutukluluk halinin devamına şekilde karar. verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığının 06.01.2014 ve 2013/495/1350 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.01.2014 ve 2014/14603 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla;Dosya incelenerek gereği düşünüldü:Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma istekleri incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, Adana 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 25.10.2013 tarih, 2013/37 değişik iş sayılı kararının CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.