Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 8928 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 15538 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ : DİYARBAKIR 1. İŞ MAHKEMESİTARİHİ : 01/11/2013NUMARASI : 2012/167-2013/844DAVA :Davacı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, asgari geçim indirimi, hafta tatili ücreti, maaş alacağı, ulusal bayram ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A)Davacı isteminin özeti: Davacı vekili, müvekkilinin 17.03.2011-04.01.2012 tarihleri arasında Tekniker Saha Elemanı olarak 850 TL maaş ve 240 TL yemek çeki ile çalıştığını, Kasım 2011 tarihinden itibaren yemek çekini, Aralık 2011’den itibaren de aylık maaşını alamadığını, iş akdini haklı nedenle feshetmek zorunda kaldığını iddia ederek ihbar tazminatı, fazla mesai, genel tatil, AGİ, hafta tatili ve eksik kalan maaş alacaklarının yasal faiziyle tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.B)Davalı cevabının özeti: Davalı vekili, davacının 17.03.2011-05.01.2012 arasında asgari ücretle çalıştığını, fazla çalışmasının söz konusu olmadığını, maaşlarının banka hesabına ödendiğini, istifa ederek ayrıldığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.C)Yerel Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile fazla mesai, genel tatil, hafta tatili, asgari geçim indirimi, eksik kalan maaş alacaklarının tahsiline, ihbar tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir. D)Temyiz:Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.E)Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı yasal gerektirici nedenlere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Taraflar arasında davacı işçinin fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili alacaklarına hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Dosya içeriği, seri dosyalar ve UYAP sorgulamalarından, davacı tarafça dinletilen tanıkların davalı işverenlik aleyhinde davalarının bulunduğu, davalı vekilinin ise tanık dinletmekten vazgeçtiği anlaşılmıştır. Dinlenen davacı tanıklarının aynı işverenliğe karşı davalarının bulunması karşısında beyanlarına değer verilmemelidir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerin davacının fazla çalışmayı gerektirir şekilde çalıştığını gösterdiği, fakat somut bir tespite hesaplama yapmaya elverişli olmadığı belirtilerek, davacı tanıklarının beyanına dayalı olarak davacının günlük en fazla 3 saat olmak üzere 6 gün için haftalık 18 saat fazla çalışma ücreti hesaplandığı anlaşılmıştır. Dosya kapsamında bulunan Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulu Başkanlığı tutanağından, işveren vekili Nakip Şahin’in yaptığı açıklamada, işyerinde ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışma yapılmadığını, haftanın 6 günü 08.00-17.00 saatleri arasında çalışıldığını, fazla mesai yapılmadığını, haftada bir gün hafta tatili izni verildiğini, her zaman 8 işçinin yedek ekip olarak bekletildiğini, ihtiyaç halinde çalışanlara takviye desteği verildiğini beyan ettiği anlaşılmıştır. Yine davalı vekilinin davaya cevap dilekçesinde, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde nöbet usulü ile çalışıldığını, nadiren gerçekleşen acil durumlarda uzun süreli çalışma yapılmışsa, mutlak surette denkleştirme yapıldığını, ertesi gün tüm gün işe gelmemek, fazla çalışılan saat kadar dinlendirilmek şeklinde denkleştirme yapıldığını ve davacının fazla çalışmasının söz konusu olmadığını savunduğu anlaşılmıştır. Fazla mesai, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili alacakları açısından Bölge Çalışma Müdürlüğü tahkikat evrakı tüm ekleri ile birlikte getirtilip, işveren vekilinin tutanaktaki beyanı da değerlendirilerek sonuca gidilmesi gerektiği düşünülmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.F)Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.