MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİDAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla çalışma, kırtasiye yardımı, giyim yardımı, ikramiye ve yakacak yardımı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı, işveren tarafından yasak saatlerde trafiğe çıkartıldığını, bu yüzden sürekli trafik cezası yazıldığını, fazla çalışma ücretlerinin noksan ödendiğinden iş akdini feshettiği iddiasıyla kıdem ve ihbar tazminatları, fazla çalışma, kırtasiye yardımı, giyim yardımı, ikramiye ve yakacak yardımı alacaklarına hükmedilmesini istemiştir. B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı, iddiaların doğru olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir. C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlara ve bilirkişi raporuna dayanılarak kayıtlarda yer alandan daha fazla mesai yaptığını davacının ispatlayamadığı, hizmet süresi boyunca hakkında uygulanan trafik cezası bilgilerinden fesih nedenleri arasında yer alan sebeple herhangi bir ceza almayan davacının iş akdini feshinin haksız olduğu gerekçesiyle ikramiye ve yakacak yardımı taleplerinin kısmen kabulüne, diğer taleplerin reddine karar verilmiştir. D) Temyiz:Kararı taraf avukatlarınca temyiz etmiştir. E) Gerekçe:1- Davalı temyizi yönünden; Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar HUMK. Nun 426/A maddesi uyarınca temyiz edilemez. Hüküm altına alınan yıllık izin ücretinin 955,00 TL olduğu anlaşıldığından hüküm tarihi itibarıyla 1.820,00 TL. kesinlik sınırının altında kaldığından davalı temyizinin REDDİNE,2-Davacının temyizine gelince;a) Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.b) Davacı, iş akdini fazla çalışma ücretlerinin ödenmemesi ve yasak saatlerde trafiğe çıkması nedeniyle haklı olarak feshettiğini iddia etmiştir. Mahkemece, davacının bu iddiasına ispatlayamadığı, fazla çalışmaların imzaları bordrolarda tahakkuk ettirildiği, davacının ibraz ettiği giriş çıkış kayıtlarında şirketin imza ve kaşesinin bulunmadığı, fazla çalışma ücretinin ödendiği, ceza almaması nedeniyle diğer fesih nedeninin yerinde olmadığı gerekçesiyle davacının feshinin haksız olduğu gerekçesiyle kıdem tazminatı talebini reddetmiştir. Dosya içeriğine göre; davacı son 8 ay fazla çalışma ücretlerinin eksik ödendiğini iddia etmiştir. Dosyaya sunulan bordrolarda son 8 ayda bazılarında fazla çalışma saati belirtmeden fazla çalışma ücreti ödemesi bulunmaktadır. Ancak bordroların fazla çalışma hanesinin bir kısmında %100, bir kısmında %50 bölümleri yer almaktadır. Dolayısıyla bu ödemelerin hangi bölüme ait olduğu açık değildir. Diğer taraftan, her ne kadar davacı tarafından sunulan giriş çıkış saatlerini gösterir belgeler kabul edilmemiş ise de; davacı tanıklarının beyanları ile anılan belgedeki çalışma saatleri doğrulandığından, keza giriş çıkış saatleri kalemle değil, kaşeyle yazıldığından iddiaya itibar edilmesi gerekir. Dolayısıyla, davacı son 8 ay içinde fazla çalışma ücretlerinin eksik ödendiğini kanıtlamıştır. İşçinin, ücretlerinin eksik ödenmesi 4857 Sayılı İş Kanunu'nun 24/II-e maddesi uyarınca, işçiye haklı fesih hakkı verir. Bu durumda, bilirkişinin fark fazla çalışma alacağı ve kıdem tazminatına ilişkin hesabı bir değerlendirmeye tabi tutularak fesih haklı nedene dayandığından fazla çalışma ve kıdem tazminatı taleplerinin kabulü gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır. c-)Hükmedilen miktarların net mi, yoksa brüt mü olduğunun kararda belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de isabetsizdir. F)SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden, BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.