MAHKEMESİ : ANKARA 10. İŞ MAHKEMESİTARİHİ : 14/05/2014NUMARASI : 2011/649-2014/563DAVA :Davacı, kıdem farkı, iş arama izni ücreti, ilave tediye ile ikramiye alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı işçi, iş arama izin ücreti, ilave tediye ve ikramiye alacağının ödetilmesi istekleriyle bu davayı açmıştır. Davalı işveren zamanaşımı defini ileri sürmüş ve yasal hakların ödendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece isteklerin kısmen kabulüne karar verilmiş hükmü davalı temyiz etmiştir. 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.r2- Davacı işçi işyerinde iş sözleşmesi kapsamında günde 4 saat olmak üzere kısmi süreli olarak çalışmıştır. Davacı işçi iş arama izinlerinin eksik kullandırıldığını ileri sürerek iş arama izni ücreti talebinde bulunmuş, mahkemece istek doğrultusunda karar verilmiştir. Hükme esas bilirkişi raporunda, ihbar öneli içindeki çalışma gün sayısı olan 44 gün 2 saat ile çarpılmak suretiyle toplam iş arama izin süresi 88 saat olarak belirlenmiş ve bu süre için iş arama izin ücreti hesaplanmıştır. Davacının günde 4 saat ve haftada 6 gün üzerinden toplam haftalık 24 saat çalıştığı anlaşılmakla çalışmaları 4857 sayılı İş Kanunu’nun 13. maddesi kapsamında kısmi süreli olarak değerlendirilmelidir. İş Kanunu’nun 27. maddesinde iş arama izninin günde 2 saatten az olamayacağı hükmü tam süreli çalışanlar içindir. Bu durumda günlük iş arama süresi de kısmi süreye göre belirlenmelidir. Günde 4 saat çalışan işçinin, aynı sürenin yarısını, günde 2 saati iş arama izni olarak kullanması doğru olmaz. İşçinin günde 4 saat dışında çalışmadığı anlaşılmakla, iş arama süresi kısmi çalışma süresine göre oranlanarak belirlenmeli ve sonucuna göre yasal iş arama izninin eksik kullandırılıp kullandırılmadığı belirlenmelidir. 3- Davacı işçi, davalı Türk Telekom Sağlık ve Sosyal Yardım Sandığı Vakfı çalışanı olup, sözü edilen vakıf, 6772 sayılı Yasanın 1. maddesindeki kurum ve kuruluşlardan değildir. Vakfın kuruluş malvarlığı Türk Telekom tarafından oluşturulmuş ise de vakfın çok farklı gelirleri bulunmaktadır. Davalı vakfın Türk Telekom ile bağlantılı olmadığı ayrı bir işveren olduğu Dairemizce verilen bozma kararı ile Hukuk Genel Kurulu kararı içeriğinden anlaşılmaktadır. Bu durumda dava dışı Türk Telekom’un özelleştiği 14.11.2005 tarihine kadar davalı vakıf çalışanı açısından ilave tediye hesabı ile isteğin kabulü hatalıdır. İlave tediye talebinin reddine karar verilmelidir. Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 30.09.2014 oybirliğiyle karar verildi.