MAHKEMESİ : AVANOS ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)TARİHİ : 02/08/2012NUMARASI : 2009/60-2012/193DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini ileri sürerek , kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti, fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ve ücret alacaklarını istemiştir.B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı, davanın reddini istemiştir.C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece , toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. D) Temyiz:Kararı taraflar temyiz etmiştir. E) Gerekçe:1- Dosyadaki yazılara , toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının yerinde olmaması nedeni ile reddine, 2- Somut olayda , davacı davalı işyerinde 1.5.1997 tarihinde çalışmaya başladığını iddia ederek davaya konu alacakları talep etmiş, davalı işveren davacının çalışmasının aralıklarla sürdüğünü, bazı dönemlerde işyerinden ayrıldığını savunmuştur . Mahkemece “Davacının 01/05/1997 tarihinde davalı iş yerinde işe başlamıştır. Bu çalışması belli dönemlerde kesintiye uğramış, arada başka iş verenler nezdinde 7 gün, 5 gün gibi kısa süreli çalışması SSK hizmet cetvelinden görülmektedir. 31/05/2002 tarihinde tekrar çalışmaya başlamış ve 120 gün çalışmıştır. 30/09/2002 tarihinde çalışması sona ermiştir. SGK hizmet cetveline göre bu tarihten sonra davacının 07/02/2006 tarihine kadar çalışması görülmemektedir. Bu tarihte de davacı 1 günlükte olsa başka bir iş yerinde çalışmış görülmektedir. 03/02/2006 tarihinden itibaren de davalı şirkette çalışmaya başlamıştır. Aradaki boşlukta iş aktinin hangi sebeple sona erdiğine ilişkin delil olabilecek bir belge, çalışmanın kesintisiz olup olmadığına ilişkin tanık anlatımları bulunmamaktadır. 30/09/2002 tarihinde sona eren çalışmasının ayrı tutulması ve ne şekilde sonuçlandığının dosya evrakına göre bilinmemesi karşısında, aradaki uzunca kesinti ve başka bir şirkette 1 günlük çalışmaya başlama iradesi, aradaki boşluğun iş aktinin askı süresini aştığı, başkaca bir iş verende çalışma iradesi de bu dönemdeki çalışmasının sonraki dönemle birleştirilemeyeceği kanaati doğmuştur.” gerekçesiyle 2002 yılından önceki çalışma süresi kıdeme esas hizmet süresinden sayılmamıştır.Davacının 1997-2002 tarihleri arasındaki çalışma süresi dışlanmışsa da dosyadaki bilgi ve belgelerden ilk dönem çalışmasının ne şekilde sona erdiği anlaşılamamaktadır. Çalışma döneminin tazminatı hak etmeyecek şekilde sona erdiğini ispat yükü işverene ait olup , işveren tarafından birinci dönem çalışmasının tazminatı hak etmeyecek şekilde sona erdirildiği iddia ve ispat edilemediğinden ve 1.dönem çalışmasının sona erdiği tarih ile 2.dönem çalışmasının başladığı tarih arasında 10 yılı aşan bir süre de bulunmadığından davacının davalı işveren nezdinde toplam 6 yıl 2 ay 22 gün çalıştığının kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatlarının bu süreye göre hesaplanması gerekirken yerinde olmayan gerekçe ile ilk dönemin dışlanması hatalıdır.3-Ayrıca , dosya içindeki bordro, davacının yıllık izin talep dilekçesi, sigortalı hizmet listesi, şirket defterlerinin incelenmesi sonucu hazırlanan mali müşavir ve hukukçu bilirkişinin sunduğu rapor ile işyeri izin tanımı belgesinden davacının 2008 yılı Nisan ayında 14 gün yıllık izin kullandığı (01.04.2008-17.04.2008) sabit olduğu halde mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda bu süre mahsup edilmeden yıllık izin alacağının kabulü hatalıdır.F) Sonuç:Temyiz olunan kararın , yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA , peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.