Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 26296 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 32987 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 8. İŞ MAHKEMESİ (KARTAL 4.İŞ)TARİHİ : 05/06/2012NUMARASI : 2011/140-2012/523DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti ile fark sosyal yardım ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesininemeklilik nedeniyle sona erdiğini ileri sürerek, fazla çalışma, hafta tatili, genel tatil ve sosyal yardım fark ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı vekili, taleplerinin zamanaşımına uğradığını, davacının yaptığı iş dikkate alındığında bazı günler mesai saatlerinin üstünde çalışma yapmasının müvekkili şirket tarafından da kabul edildiğini, bu çerçevede davacıya fazla mesai ücretlerinin ödendiğini, buna ilişkin ücret bordroları ve banka kayıtları incelendiğinde davacının mesai ücretlerini eksiksiz aldığının tespit edileceğini, Yargıtay uygulaması gereği bordrolarda belirtilen fazla mesai ücretlerine davacı yanın ihtirazı kaydı bulunmadığından, daha fazla mesai ücreti talebinde bulunamayacağını, bu iddialarını yazılı belgelerle ispatlaması gerektiğini, davacıya ücreti ve yasal hak edişi dışında ek bir ödeme yapılmadığını, kabul anlamına gelmemek kaydıyla bir an için böyle bir ödeme yapıldığının kabulü halinde dahi davacının bu ödemenin kaldırılmasına muvafakat gösterdiğini ve herhangi bir itiraz ileri sürmediğinin anlaşıldığını, davacıya her yıl iş şartlarındaki değişiklikler esnasında imzalanan personel işlem formunda davacının yapacağı iş ve alacağı ücretin açıklandığını, bu formda davacı imzasının bulunduğunu ve herhangi bir ihtirazı kaydının bulunmadığını, işyerinde hafta ve genel tatillerde çalışma yapılmadığını, davacının da bu yönde bir çalışması olmadığını belirterek, haksız ve yasal dayanaktan yoksun davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilerek davacının fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacakları hüküm altına alınmış, diğer istemlerinin ise reddine karar verilmiştir.D) Temyiz:Kararı davacı vekili temyiz etmiştir. E) Gerekçe:1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, takdiri indirim noktasında toplanmaktadır.Fazla çalışmaların ve genel tatil çalışmalarının uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır (Yargıtay 9.HD. 11.2.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K; Yargıtay, 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/25857 E, 2008/20636 K.). Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir. Somut olayda, fazla çalışma ve genel tatil ücreti hesabının belgelere göre yapıldığının anlaşılmasına karşın, yerel Mahkemece takdiri indirime gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.