Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 26196 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 11995 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİDAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı vekili, davacının Mart 2002-Mayıs 2005 tarihleri arasında ve 2007-2012 Haziran tarihleri arasında davalı şirkette aşçı olarak şirketin karayolları Çınarcık şantiyesinde çalıştığını, 2005 yılında ameliyat olmak zorunda kaldığından bir süre işe ara verdiğini, ameliyat sonrası 8 ay daha çalıştığını, ancak sağlığı elvermediğinden işveren tarafından tekrar çıkarıldığını, davacının davalı işyerine emekli olduktan sonra girdiğini ve emekli olduğu dönemde sağlığı halen iyi olduğu için çalışmasını sürdürdüğünü, ancak artık yaşının çalışma şartlarının ağırlığını kaldıramadığını, bu sebeple işi bırakmak zorunda kaldığını, kıdem tazminatının ödenmediğini, çalıştığı süre boyunca hiç izin kullanmadığını, tüm tatillerde de çalıştığını, bu sebeplerle fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak şimdilik belirsiz olarak kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı vekili, davacının iddialarının doğru olmadığını, davacının davalı şirkette araç bakım bölümünde çalıştığını, 19/03/2002 - 01/06/2002 ve 07/07/2009 - 27/01/2011 tarihleri arasında davalı şirketin Yalova şantiyesinde, 28/01/2011 - 04/06/2012 tarihleri arasında ise Çınarcık şantiyesinde çalıştığını, bu süreç içerisinde tüm hak ve alacaklarının ödendiğini, davacının çalıştığı yer yol şantiyesi olduğundan yılın 12 ayında çalışma yapılamadığını, özellikle kış aylarında hiç çalışma yapılmayan aylar olduğunu, bu nedenle de yaz aylarında kışın çalışılamayan günlerin yerine çalışma yapılabildiğini, davacının yıllık izin, hafta tatili, resmi, milli tatil ya da fazla mesai vb. gibi bir alacaklarının söz konusu olmadığını, yıllık izinlerini kullandığını, hafta tatillerinde çalışma olduğunda ise kış aylarında çalışılmayan günler yerine telafi çalışması yapıldığını savunarak davanın reddini talep etmiştir. C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.D) Temyiz: Kararı, davalı vekili yasal süresi içinde temyiz etmiştir.E) Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Davacı vekilinin dava dilekçesinde, davacının yaşı itibari ile çalışma şartlarını kaldıramadığını belirtmesine göre, davacının işi kendisinin bıraktığı anlaşılmakla kıdem tazminatına hak kazanamayacağı hususu göz önünde bulundurularak kıdem tazminatı alacağı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, gerekçesi de gösterilmeden kabulüne karar verilmesi hatalıdır.3-Genel tatil ücreti alacağı hesap edilirken Aralık, Ocak ve Şubat ayları dışlandığı halde 1 Ocak yılbaşı tatilinin dışlanmaması hatalıdır.4-Hükmedilen miktarların “net” mi yoksa “brüt” mü olduğunun hüküm fıkrasında belirtilmemesinin hükmün infazında tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.