Y A R G I T A Y İ L A M IMAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİDAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti: Davacı, davalı işyerinde 11.05.2006 tarihinden iş akdinin haksız olarak feshedildiği 01.06.2012 tarihine kadar forklift şoförü olarak çalıştığını, en son brüt maaşının 2.812,00 TL olduğunu, sabah 08:00’de çalışmaya başlayıp akşam saat 18:00'e kadar çalıştığını, ancak haftanın 3 günü akşam saat 18:00’den sonra saat 20:00"ye kadar mesaiye kaldığını, haftada 6 gün çalıştığını, bir gün tatil yaptığını, tüm çalışma süresince yıllık izin kullanmadığını, tüm çalışma süresince asgari geçim indirimi alacağının ödenmediğini iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram-genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti, asgari geçim indirimi alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı, davacının emekliliği hak ettiği için kendi isteğiyle işten ayrıldığını, en son brüt maaşının 1.117.48 TL, net 886.43 TL olduğunu, ücretin tamamının bankaya yatırıldığını, davacının forklift şoförü olarak değil kalıp ustası olarak çalıştığını, asgari geçim indiriminin ödendiğini, davacının haftanın 5 günü saat 08:00-18:00 arasında çalıştığını, hafta sonları çalışmadığını, yıllık izinleri kullandığının maaş bordrolarından tespit edilebileceğini belirterek davanın reddini savunmuştur. C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, haklı nedenle fesih hallerini ispat yükü kendisine düşen işverenin haklı fesih nedenlerini ispatlayamadığı, davacının emekli olma idaresi ile işten ayrılma isteğinin ispatlayamadığı gerekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, asgari geçim indirimi taleplerinin kabulüne, yıllık izin ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti taleplerinin reddine karar verilmiştir.D) Temyiz:Kararı davalı vekili yasal süresi içinde temyiz etmiştir. E) Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Davacı iş akdinin davalı işveren tarafından haksız şekilde feshedildiğini iddia etmiştir. Davalı işveren davacının emekliliği hak ettiği için kendi isteği ile işten ayrıldığını savunmuştur. Mahkemece her ne kadar davalı işverenin, davacının emekli olma iradesi ile işten ayrılma isteğini ispatlayamadığı kabul edilmiş ise de; 06.06.2012 tarihinde davalı işverenin davacının işten çıkışını 01.06.2012 tarihli ve ayrılma kodunu:14 ( emeklilik nedeni ile fesih) olarak bildirdiği, bunun yanı sıra davacının 31.05.2012 tarihi itibarıyla sigortalılık süresini ve prim ödeme gününü gösterir ilgili .............. yazısı ve davalı tanığı ................’un beyanı karşısında davacının iş akdini yaş dışında diğer şartları tamamlaması ile emeklilik nedeni ile feshettiği anlaşılmıştır. Bu nedenle davacı iş akdini kendisi yaz hariç emeklilik şartları oluştuğu gerekçesi ile feshettiğinden kıdem tazminatına hak kazanmış ise de ihbar tazminatına hak kazanamayacağından, mahkemece ihbar tazminatı talebinin reddi gerekirken kabulü hatalıdır.3- Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda fazla mesai ücretinin hesaplanması sırasında davalı tarafın zamanaşımı def’i nedeni ile dava tarihinden geriye doğru 5 yıl gidilerek hesaplama yapılması gerekirken, 6 yıl geriye gidilmek sureti ile alacağın fazla hesaplanması hatalıdır.F) Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.