Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 25 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 32293 - Esas Yıl 2010





MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİDAVA :Davacı, fazla mesai ücreti ile ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili dava dilekçesinde müvekkilinin 16.10.2006-13.02.2009 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığını, fazla mesai yaptığını, bayram ve ve genel tatil günlerinde çalıştığını ancak ücretinin ödenmediğini iddia ederek fazla mesai ile bayram ve genel tatil ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. B) Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili davanın reddini istemiştir. C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir. D) Temyiz: Kararı davalı taraf temyiz etmiştir E)Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının yerinde olmaması nedeni ile reddine, 2-Davacının fazla mesai ücretine hak kazanıp kazanmadığı konusunda taraflar arasında ihtilaf bulunmaktadır. Mahkemece davacının fazla mesai ücret talebinin kabulüne karar verilmiştir. Dosya kapsamından anlaşıldığı üzere davacı kredi kartı satış yetkilisi olarak çalışmaktadır. Davalı tanık beyanlarına ve dosya içinde bulunan bordrolara göre satış rakamlarını tutturduğunda prim almaktadır. Davacı satış yetkilisi olup hedefleri tutturduğunda hedeflerin gerçekleştirilmesine bağlı olarak prim karşılığı çalıştığından davacıya yapılan prim ödemelerinin fazla mesaisini karşılayıp karşılamadığı araştırılıp belirlenmelidir. Bu araştırma sonucunda davacıya ödenen primlerin yaptığı fazla mesai karşılığı ödenmesi gereken ücreti karşılamadığının anlaşılması halinde aradaki farkın davacıya fazla mesai ücreti olarak ödenmesi gerekmektedir. Mahkemece açıklanan bu yön üzerinde durulmadan eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır. F) Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 14.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.