MAHKEMESİ : KARACABEY 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)TARİHİ : 22/03/2012NUMARASI : 2010/152-2012/204DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili dava dilekçesi ile; Müvekkilinin davalı iş yerinde 13.03.2003 tarihinden 30.06.2009 tarihine kadar çalıştığını ve son aldığı ücretin 1.050,00 TL olduğunu, davalının müvekkilinin iş akdini feshetmesine karşılık halen tazminatları ile alacaklarını ödemediğini, davacının çalıştığı süre boyunca yıllık izin kullanmadığını, iş yerinde hafta tatil ücreti olmadığını, milli bayramlarda çalışıldığını ve dini bayramlarda ise 1 gün çalışıldığını, işlerin yoğun olduğu dönemlerde fazla çalışma yaptıklarını, tüm çalışmaların normal saat ücreti üzerinden hesaplanarak ödendiğini iddia ederek, bu alacakların davalıdan tahsilini talep etmiştir.B) Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının işe başlangıç tarihinin 02.06.2004 olduğunu ve iş yerinden 01.06.2009 tarihinde ayrıldığını ancak davacının bu tarihten sonra 02.06.2009 tarihinde davalı şirket ortaklarına ait başka bir şirket olan G.B.C.İnş.Tur.San. Ve Tic.A.Ş. de işe başladığını ve bu şirkette bir süre çalıştıktan sonra 30.06.2009 tarihinde işi bıraktığını, davalı şirketin inşaat şirketi olduğunu ve davacının normal çalışan bir işçi olduğunu, işin özelliği gereği inşaat faaliyeti sona erdikten sonra işe ara verildiğini, dolayısıyla davacının devamlı ve sürekli çalışmasından söz etmenin mümkün olmadığını, ayrıca iş yerinde dini ve milli bayramlarda çalışma yapılmadığını, iş yerinde fazla çalışma mesaisi yapılmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. D) Temyiz:Kararı, taraflar vekili temyiz etmiştir. E) Gerekçe: 1-Mahkeme kararının gerekçesinde “davacı aleyhine yargılama gideri ve ücreti vekâlete hükmedilmemesi gerektiği” kabul edilmesine rağmen kararın hüküm kısmında “Davalı kendisini bir vekil ile temsil ettirdiğinden davanın reddedilen kısmı üzerinden hesaplanan ve hüküm gününde yürürlükte bulunan AAÜT gereğince 400,00 TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine” karar verilmesi gerekçe ile hüküm sonucu arasında çelişkiye neden olmuştur.2-Ayrıca;a)Davacının iddia ettiği çalışma süresinde hesaplama dışı bırakılan döneme ilişkin bildirimde bulunan işyerleri ile davalı arasında organik bağ veya işyeri devri olup olmadığı araştırılmadan hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.b)Mahkemece fazla mesaiye hükmedilmişse de, alınan bilirkişi raporunda fazla mesainin nasıl hesaplandığı, hangi saatler aralığında çalışılıp ara dinlenmenin ne kadar verildiği açık olmadığından denetime elverişsiz rapora dayanılarak hüküm kurulması hatalıdır.c)Fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil alacaklarından yapılan %50 takdiri indirim fahiş olup, makul oranda indirim yapılmaması da ayrı bir bozma nedenidir.Davalı vekilinin ıslaha karşı yaptığı zamanaşımı itirazının da mahkemece değerlendirilmemesi hatalıdır. Gerekçe ile hüküm sonucu arasındaki bu açık aykırılık 10.04.1992 gün ve 1991/7 esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına aykırıdır. Gerekçe ile hüküm sonucu arasında çelişki olamayacağı hususu 6100 sayılı HMK. nun 298/2. maddesinde de özellikle düzenlenmiştir. Verildiği tarih itibarı ile göre gerekçe – hüküm sonucu arasında çelişki taşıyan ve bu nedenle 10.04.1992 gün ve 1991/7 esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına aykırı olan hükmün bu nedenle de bozulması gerekmiştir.F) Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03.07.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.