Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 22188 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 7463 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİDAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile izin ücreti, genel tatil ücreti, ücret farkı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı vekili, müvekkilinin 14.10.1997-11.01.2010 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığını, iş sözleşmesini bayram ve genel tatil ücretlerinin ödenmemesi, rızası olmadan ücretlerinin düşürülmesi ve .... primlerinin gerçek ücret üzerinden gösterilmemesinden dolayı haklı sebebe dayalı olarak sona erdirdiğini, uluslararası tır şoförü olarak çalıştığını, en son ücretinin 1000 Euro olduğunu, ancak daha önce ücreti 1250 Euro iken, önce 1125 Euro’ya daha sonra 1000 Euro’ya indirildiğini, ancak bu işlem için muvafakatinin alınmadığını, asgari ücret kısmı bankadan, geriye kalan kısmı harcırah bordrosu imzalatılarak elden ödendiğini, .... arasında ve gerekse ... içinde sefer başına ortalama 150 Euro performans primi aldığını, Kıdem tazminatının asgari ücret tutarından ödendiğini ancak gerçek ücret üzerinden hesaplanması gerektiğini, yıllık izinlerinin 50 gününü kullandığını, kalanını kullanmadığını ve ücretinin ödenmediğini ve izinlerin kullandırılmadığını, tüm bayram ve genel tatillerde çalıştığını ancak ücretinin ödenmediğini, ücretinin 1.250 Euro iken 01.01.2009-30.06.2009 arasında 1.125 Euro’ya düşürüldüğünü, 01.07.209-31.12.2009 arasında ise 1000 Euro’ya düşürüldüğünü, 01.01.2010-11.01.2010 arasında ise 1.125 Euro’ya yükseltildiğini belirterek fark ücretinin doğduğunu, farkın ödenmesi gerektiğini, bu nedenle 5.000 TL Kıdem Tazminatı farkı, 1.000 TL ücretli izin alacağı, 2.000 TL genel tatil alacağı ile 4.952 TL ücret farkı alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı vekili mahkememize sunduğu cevap dilekçesinde :öncelikle zamanaşımı itirazında bulunmuş, davacının iş akdinin ibraname imzalanmak suretiyle ve tazminatları ödenmek suretiyle sona erdirildiğini, tüm hak edişlerinin maaş bordrolarına yansıtıldığını, işten ayrıldığı tarih itibariyle 700 TL net aylık ücret ile çalıştığını, yıllık izinlerini kullandığını, bayram-genel tatil alacağının bulunmadığını, sefer primi ödendiği iddiasının gerçek olmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının uluslararsı tır şoförü olarak 01.12.1997-11.01.2010 tarihleri arasında çalıştığı davacının asgari ücretle çalışmasının yaptığı iş ve kıdemi dikkate alındığında hayatın olağan akışına aykırı olacağı davacının en son 1250 Euro ücretle çalıştığının kabul edileceği, davacının aylık ücretinin 150 Euro iken 1125 Euro’ya düşüldüğü gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. D) Temyiz:Kararı davalı temyiz etmiştir. E) Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı avukatının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının ücret farkı alacağına ilişkin talebinin aşılıp aşılmadığı noktasında toplanmaktadır.Davacı dava dilekçesinde aylık ücretinin 1.250 Euro iken 2009 yılı başından itibaren rızası olmaksızın 1.000 Euro’ya kadar düşürüldüğünü belirterek 4.952 TL ücret farkı alacağı talep etmiştir. Bilirkişi davacının 5.514,16 TL ücret farkı alacağı bulunduğunu tespit etmiştir. Davacının dava dilekçesinde talep ettiği miktarı ıslah etmemesine rağmen mahkemece davacının talebi aşılarak bilirkişi raporunda tespit edilen miktara hükmedilmesi 6100 sayılı HMK’nun 26. maddesine aykırı olup kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.