MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİDAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Yerel mahkeme kararının davalı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin .....Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.Mahkemece, bozma ilamının 2 numaralı bendi yönünden bozmaya uyulduğu ancak 3 numaralı davacının ücretinin günlük 60 TL değil 50 TL olarak kabulü gerektiği yönündeki bozma sebebi yönünden tarafların açık beyanı dikkate alındığında günlük ücretin 60 TL olduğu, gerekçesi ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir. Direnme kararının süresi içinde taraflar tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü. Y A R G I T A Y K A R A R I Dairemizin “Ücret meblağı açısından davacı şahitleri arasında çelişki bulunduğu, davalı şahitlerinin daha tutarlı olan beyanlarına göre ise günlük yevmiyenin 50 TL. olduğunun anlaşılması karşısında, davacının günlük ücretinin 50 TL. yerine 60 TL. olarak kabulü ile sonuca gidilmesi hatalıdır.” gerekçesi ile verilen kararına karşı yerel mahkemece “..tarafların ikrar ve kabulünün dışına çıkılarak davalı şahitlerin beyanlarına üstünlük tanıyan yevmiyenin 50,00 TL olduğu yönündeki bozmaya uyulmadığı” gerekçesi ile direnilmiş olup, davalının cevap dilekçesinde davacının günlük 60 TL ücretle çalıştığının beyan edilmesine göre bozma kararının yerinde olmadığı, bu nedenle direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın uyulan kısmının bozmaya uygun olmasına delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlerden davalıya yükletilmesine, 13/10/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.