MAHKEMESİ : İZMİR 9. İŞ MAHKEMESİTARİHİ : 20/02/2012NUMARASI : 2011/572-2012/93DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, elbise ücreti, fazla mesai ücreti, resmi tatil ücreti, hafta tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı, davalıya ait İzmir Terminali ile Bornova’daki hareket merkezinde 17.09.2002 tarihinden 08.07.2011 tarihine kadar kesintisiz olarak bagajcı olarak çalıştığını, işe başladığı tarihten Ağustos 2008 tarihine kadar 24 saat çalışma ve 24 saat dinlenme şeklinde çalıştığını, Ağustos 2008 ayından itibaren iki vardiya halinde 07.00-16.00 ile 16.00-01.00 arasında çalıştığını, çalıştığı süre içinde iki haftada bir hafta hafta tatili yaptığını, haksız olarak yıllık 150,00 TL tutarında elbise parası kesildiğini, işveren tarafından işten çıkarıldığını iddia ederek fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydıyla; 500,00 TL kıdem tazminatı, 200,00 TL ihbar tazminatı, 50,00 TL yıllık izin ücreti, 100,00 TL ücretlerden kesilen elbise ücreti, 200,00 TL fazla çalışma ücreti, 100,00 TL resmi tatil ücreti, 100,00 TL hafta tatili ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir. B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı, iş sözleşmesinin haklı nedenle 21.07.2011 tarihinde sona erdirildiğini, davacının fazla çalışma, genel tatil ve hafta tatillerinde çalışması durumunda ücretlerinin bordrolarda belirtilerek ödendiğini, alacaklarının zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddini istemiştir.C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. D) Temyiz:Kararı taraflar temyiz etmiştir. E) Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.2- Davacı vekili dava dilekçesinde yıllık 150,00 TL tutarında elbise parasının haksız olarak maaşından kesildiğini iddia ederek elbise parası istemiştir. Bilirkişi raporunda davalı işverenin belirli dönemlerde kıyafet parası olarak maaşlardan kesinti yaptığını, yapılan bu kesintiler tutarının toplam 473,00 TL olduğunu, işyerinde uzun yıllardan beri davalı işveren tarafından verilen elbiselerin paralarının ücretlerden kesildiği, bu uygulamaya karşı davacının itirazda bulunmadığı, yapılan uygulamanın işyeri uygulaması haline geldiği belirtilmiştir. Taraf tanıkları işyerinde elbise parası kesildiğini, davalı tanıkları ise işveren tarafından verilen elbiseler karşılığı bu kesintilerin yapıldığını ifade etmişlerdir. Mahkemece talebin yerinde olmadığı belirtilerek gerekçesi gösterilmeksizin reddine karar verilmiştir. Öncelikle maaşlardan elbise parası kesilmesi uygulamasına davacının itiraz etmemesi nedeniyle kesintinin işyeri uygulaması halini aldığı yönündeki bilirkişi değerlendirmesi isabetli değildir. 4857 sayılı Kanun döneminde yazılı olarak işçiye bildirim yapılmadan, yazılı olarak işçinin rızası alınmadan çalışma koşullarında esaslı değişiklik yapılamaz. İşçi çalışma koşullarında yapılmak istenen değişikliği usulüne uygun biçimde yazılı olarak ve süresi içinde kabul ettiğinde, değişiklik sözleşmesi kurulmuş olur. Yapılan değişiklik önerisi, altı işgünü içinde işçi tarafından yazılı olarak kabul edilmediği sürece işçiyi bağlamaz. Mahkemece yapılacak iş maaşlardan yapılan elbise kesintisinin dayanağı ve sebebi taraflara açıklattırılmalı, bu yönde bir yönetmelik, TİS hükmü vs yazılı bir kaynak varsa getirtilmeli, taraf delilleri toplanıp bir değerlendirmeye tabi tutularak sonuca gidilmelidir. Yazılı şekilde eksik inceleme ve hatalı yorum ile karar verilmesi isabetsizdir.3- Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda; 2008 Ağustos ayından itibaren günde 9 saatlik çalışma süresi içinde 1 saat ara dinlenmesi yaptığı kabul edilerek haftada 3 saat üzerinden fazla çalışma alacağı hesaplanmıştır.Dosya içeriğindeki taraf tanıklarının beyanlarından davacının iki haftada bir hafta tatili kullandığı anlaşılmaktadır.Hal böyle olunca fazla çalışma ücretinin hesabında ikili vardiya sisteminde günde 8 saat çalışan davacının hafta tatilini kullanmadığı yani 7 gün çalıştığı haftalarda hafta tatili çalışmasının 7.5 saatlik kısmını aşan yarım saatlik çalışmanın fazla çalışma ücreti hesabına dahil edilerek fazla çalışma alacağı hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 29.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.