MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİDAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti, bayram tatili ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı, davalıya ait işyerinde şoför olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh ekonomik kriz gerekçesi ile fesh edildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, hafta tatili, bir kısım aylık ücret, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini, istemiştir.B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı, davacının izinsiz işe gelmemesi nedeni ile iş sözleşmesinin haklı olarak fesh edildiğini, fazla çalışma yapmadığı gibi diğer istemlerinin de haksız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiği buna göre davacının kıdem ve ihbar tazminatlarına hak kazandığı ayrıca hafta tatili, bir kısım aylık ücret, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları da olduğu ancak delillerin zayıf olması nedeni ile fazla çalışma hususunun kanıtlanamadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.D) Temyiz:Kararı davacı taraf temyiz etmiştir. E) Gerekçe:1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2- Davacı davalıya ait işyerinde sabah 07.00 den akşam 20.00 ye kadar çalıştığını ancak fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürmüş davalı ise fazla çalışması olmadığını savunmuş ve Mahkemece fazla çalışma hususu ispatlanamadığı gerekçesi ile talep red edilmiştir. Söz konusu alacağın varlığını ipatlama yükü davacıda olup davacı delil olarak tanık beyanlarına dayanmış ve dinlenen davacı tanıkları genel olarak davacı iddiasını doğrulamışlardır. Kural olarak tanıklar kendi çalıştıkları sürelerde işyerindeki çalışma düzenini bileceğinden Mahkemece davacı tanıklarının çalışma süreleri gözetilip bu süre için haftada 6 gün boyunca günde 7.30-20.00 saatleri arasında 1,5 saat ara dinlenme süresi ile çalışma yaptığı kabul edilmeli, davacı tanıklarının çalışma süresi dışında ise davalı tarafın bilirkişi raporuna itiraz dilekçesinde belirttiği 08.00-18.00 saattleri arasında çalışma kabul edilip sonuca gidilmelidir. Hatalı gerekçe ile talebin reddi bozmayı gerektirmiştir.3- Davacı, dava dilekçesinde işyerinde aldığı son ücretin net 950,00 TL olduğunu açıklamış davalı taraf ise cevap dilekçesinde "davacının net 950,00 TL ücretle çalıştığı iddiasının doğru olduğunu" belirtmiştir. Bu durumda davacının net 950,00 TL ücretle çalıştığı kabul edilip alacaklar bu ücrete göre hesaplanmalı iken 900,00 TL ücretin dikkate alınması da ayrı bir bozma nedenidir. F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.