Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 1499 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 17115 - Esas Yıl 2013
MAHKEMESİ : KOCAELİ 3. İŞ MAHKEMESİTARİHİ : 15/02/2011NUMARASI : 2010/654-2011/68DAVA :Davacı, geçe çalışmasından kaynaklanan fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı, davalı işyerinde gece vardiyasında 22.00-08.00 saatleri arasında çalıştığını ancak bu çalışmalarının karşılığının ödenmediğini, ileri sürerek 1.000,00 TL gece çalışmasından kaynaklanan fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınmasını istemiştir.B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı, gece döneminde 7,5 saatin üzerinde çalışma yapılmasının sonucunun olsa olsa idari para cezasını gerektireceğini, idari para cezası öngörülen bir çalışmanın ayrıca fazla çalışma sayılmasının düşünülemeyeceğini, davacının çalıştığı tüm süre boyunca gece döneminde çalışmadığını, işyerinde haftada beş gün ve günde dokuz saat çalışma yapıldığını, haftalık yasal çalışma süresinin aşılmasının söz konusu olmadığını, davacıya hakettiği miktar olan %10'luk gece çalışması primi ödendiğini, dava konusu alacağın zaman aşımına uğradığını belirterek davanın reddini istemiştir. C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin 22.00-08.00 saatleri arasındaki çalışmasının tamamı olan on saatlik sürenin gece çalışması olarak kabul edilmesi gerektiği, bu süreden bir saatlik ara dinlenme düşüldüğünde çalışma süresinin dokuz saat olduğu, İş Yasası'nın 69/III. maddesinde, gece çalışmasının yedi buçuk saati geçemeyeceğinin düzenlenmiş olması nedeniyle bu sürenin indirilmesi sonrasında kalan bir buçuk saatlik sürenin fazla çalışma olarak kabul edilmesi gerektiği inancı oluşmuştur. Davalı taraf her ne kadar davacıya %10'luk gece çalışması primi ödendiğini savunmuş ve 20.01.2011 tarihli hesap raporunun ikinci seçeneğinde bu ödemeler davacının hak ettiği alacak miktarından mahsup edilmiş ise de, yukarıda açıklandığı üzere işverence bordroya yansıtılarak yapılan bu ödemenin işçinin yaptığı gece çalışmasının yedi saatlik bölümünün %10'una denk gelen vardiya primi ödemesi olması, dava konusu yapılan alacağın ise gece çalışmasının yedi buçuk saatlik bölümünü aşan bir buçuk saatlik fazla çalışmaya ilişkin olması nedeniyle, vardiya primi olarak yapılan ödemenin dava konusu alacaktan mahsup edilemeyeceği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. D) Temyiz:Kararı davalı temyiz etmiştir. E) Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı noktasında toplanmaktadır. İşçilerin gece çalışmaları günde yedibuçuk saati geçemez (m.69/3). Bu hal de günlük çalışmanın, dolayısıyla fazla çalışmanın bir sınırını oluşturur. Gece çalışmaları yönünden haftalık 45 saat olan yasal çalışma sınırı aşılmamış olsa da günde 7.5 saati aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti ödenmelidir. Dairemizin kararı bu yöndedir (Yargıtay 9.HD. 23.6.2009 gün 2007/ 40862 E, 2009/ 17766 K). Mahkemece davacının 22.00- 08.00 saatleri arasında çalıştığı, bir saat ara dinlenmesi ile 9 saat çalıştığı, davalı işverence bordroya yansıtılarak yapılan ödemenin davacının yaptığı gece çalışmasının yedi saatlik bölümünün %10'una denk gelen vardiya primi olduğu, dava konusu yapılan alacağın ise gece çalışmasının yedi buçuk saatlik bölümünü aşan bir buçuk saatlik fazla çalışmaya ilişkin olması nedeniyle, vardiya primi olarak yapılan ödemenin dava konusu alacaktan mahsup edilemeyeceği, davacının 1.5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek istek hüküm altına alınmıştır. Somut olayda davacının 22.00-08.00 saatleri arasındaki 7.5 saati aşan günlük çalışmasının 1,5 saatlik kısmı fazla çalışmadır. Davalı işveren bu fazla çalışmanın normal kısmını aylık ücret içinde ödemiştir. Bu durumda davacının sadece %50 zamlı kısım alacağı bulunduğundan Mahkemece gerekirse bilirkişiden ek rapor alınmak suretiyle günlük 1.5 saatlik fazla çalışma alacağının %50 zamlı kısmının hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde de karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.