MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİDAVA : Davacı, asıl davada kıdem tazminatı farkı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarının ödetilmesine, birleşen davada ise icra takibine yapılan itirazın iptali, takibin devamı ile %20 icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkemece, asıl dava ve birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, asıl dava dilekçesi ile, müvekkilinin davalı işyerinde Romanya’ya ayda 6 sefer yaparak, asgari ücret + harcırah sistemi ile yurt dışı tır şoförü olarak çalıştığını ve bu görevinin yanında gümrük dairelerinde sair işlerin yapılması ile birlikte seferde olduğu dönem boyunca gönderilen emtianın güvenliği adına tırını terk edemediğini, iddia ederek fark kıdem tazminatı, fazla çalışma, hafta tatili, genel tatil ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili, birleşen dava ile de, yıllık izin ücreti alacağı için yapılan icra takibine itiraz edilmesi nedeniyle, itirazın iptali ile alacağın % 20’sinden aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına karar verilmesini talep etmiştir.B) Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili, zamanaşımı, takas ve mahsup defi ileri sürerek, davacının tüm kanuni haklarının eksiksiz ödendiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, asıl dava yönünden davanın kısmen kabulü ile kıdem tazminatı, fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarının tahsiline, birleşen davanın kısmen kabulü ile itirazın kısmen iptaline, icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.D) Temyiz:Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.E) Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Taraflar arasında yurt dışı tır şoförü olarak çalışan davacı işçinin fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarına hak kazanıp kazanmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.Yargıtay’ın kararlılık kazanmış olan uygulamasına göre yurt dışına sefer yapan tır şoförlerinin salt tanık deliline dayanarak fazla çalışma ücreti talep etmeleri mümkün değildir. Tanıkların anlatımları kendi çalışma saatleri ile ilgili olup, dava açan tır şoförü ile aynı seferde görev yapmamaları sebebiyle günlük çalışma saatlerini tam olarak bilmeleri imkânsızdır (Yargıtay 22. H.D. 02.05.2013 gün, 2012/ 20294 E, 2013/ 9333 K.). Öte yandan uluslararası tır şoförleri mesailerini kendileri belirledikleri gibi günlük tır kullanımıyla ilgili sıkı trafik mevzuatına uymak zorundadırlar (Yargıtay 9.H.D. 25.03.2013 gün, 2013/ 1808 E, 2013/ 9914 K. ; Yargıtay 9.H.D. 23.01.2013 gün, 2010/ 39429 E, 2013/ 2594 K.). Avrupa ülkelerinde hafta tatili günlerinde tır trafiği yasak olduğu için Avrupa ülkelerine sefer yapan tır şoförleri için salt tanık beyanları ile hafta tatili çalışmalarının ispatı mümkün değildir (Yargıtay 9.H.D. 2011/ 16868 E, 2013/ 17242 K, Yargıtay 9.H.D. 03.05.2013 gün, 2011/ 7424 E, 2013/ 13347 K.). Dosya içeriğine göre davacı yurt dışı tır şoförü olarak çalışmaktadır. Araçta salt kendi olduğundan ve yurt dışı araç kullanımında sürüşler belirli saatlere bağlı olduğundan fazla mesai yaptığını soyut tanık delili ile kanıtlaması olanaklı değildir. Bu nedenle fazla mesai ücret alacağının reddi gerekir. Hafta tatil ücreti ise yurda giriş ve çıkış kayıtları getirtilerek, yurt dışında olduğu dönemde hafta tatiline (45 saati aşınca 24 saat dinlenme) denk gelen günler için hafta tatil ücreti hesaplanmalıdır. Fazla mesai ücretinin kabulü, hafta tatil ücretinin ise eksik inceleme ile kabulü hatalıdır. F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.