MAHKEMESİ : ANKARA 2. İŞ MAHKEMESİTARİHİ : 27/04/2012NUMARASI : 2010/856-2012/251DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti ve izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalılar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı, davalı işverenler bünyesinde temizlikçi olarak çalıştığını, iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile izin ve fazla çalışma alacaklarını istemiştir.B) Davalı Cevabının Özeti:Davalı Milli Eğitim Bakanlığı davanın reddini istemiştir.Davalı O. Pazarlama firması, davacının temizlik işleri hizmet alım sözleşmesi kapsamında çalıştırıldığını, ihaleyi veren okul idaresinin mali sıkıntı içersinde bulunması nedeniyle ihale sözleşmesinin feshedildiğini, davacıya Karabük de iş önerilmesine karşın bunu kabul etmeyerek istifa ettiğini, kendisine kıdem tazminatı ödendiğini ve kendilerini ibra ettiğini, yıllık izinlerini kullandığını savunarak, davanın reddini istemiştir.C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu, davacının kıdem tazminatına hak kazandığı, fazla çalışma alacağı bulunduğu, yıllık izin alacağı bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. D) Temyiz:Kararı davalılar temyiz etmiştir. E) Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davaya karşı yapılan zamanaşımı savunması dikkate alınarak 04.10.2005-31.12.2007 dönemi için hesaplama yapılmıştır. Davacının fazla çalışma yaptığı hususunda dinlettiği tanığı Emir Şahan 2000-2004 yılları arasında davalı işyerinde çalışmış olup bu dönemden sonra bir çalışması söz konusu değildir. Davacı fazla çalışma yaptığını ispat edememiştir. Mahkemece davacının fazla çalışma alacağı talebinin reddi gerekirken kabulü hatalıdır. 3- Davacı 9 tam yıllık çalışma süresi için hem mülga 1475 sayılı İş Kanunu hem de 4857 sayılı İş Kanunu uyarınca 146 gün izne hak kazanmıştır. Davacı çalışmasının ilk 7 yılında her yıl için 1 hafta olmak üzere 49 gün izin kullandığını açıkça belirtmiştir. Davalı O. firmasınca ibraz edilen imzalı izin defterine göre de 28 gün izin kullanmıştır. Davacı vekili bu belgenin işçilik alacaklarının ödeneceği vaadiyle imzalatıldığını ileri sürmüş ise de bu hususu ispat edememiştir. Davacı 28 günlük bu sürede eklendiğinde 77 gün izin kullanmıştır. Bu durumda davacının bakiye izin alacağı 79 gün olmasına karşın mahkeme 97 gün üzerinden yapılan hesaplamaya göre izin alacağının hüküm altına alınması hatalıdır. F) Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.