Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 10830 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 6366 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ : KOCAELİ 2. İŞ MAHKEMESİTARİHİ : 22/12/2011NUMARASI : 2008/769-2011/680DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücret ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I A) Davacı isteminin özeti: Davacı vekili, davacının iş aktinin davalıca haksız feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücreti alacaklarını istemiştir.B)Davalı cevabının özeti: Davalı vekili, davacının, davalının müşterilerince ödenen bir kısım paraları davalıya vermeyerek uhdesinde tutması nedeni ile iş aktinin haklı nedenle davalıca feshedildiğini, davacı ile ilgili Kocaeli 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2008/725 Esas sayılı dava dosyasında hizmet nedeniyle görevi kötüye kullanmak suçundan yargılandığını savunarak davanın reddini istemiştir.C)Yerel Mahkeme kararının özeti:Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacının hizmet nedeniyle emniyeti suistimal suçundan dolayı TCK'nun 150/2 maddesi gereğine cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına 5.7.2011 tarihinde karar verilerek bu kararın kesinleştiği, Ceza Mahkemesi kararından anlaşılacağı üzere davacının iş sözleşmesinin davalı şirket tarafından haklı feshedildiği gerekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatı dışındaki taleplerin kabulüne karar verilmiştir.D)Temyiz: Karar süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.E)Gerekçe: 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm ve davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2- İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada verilen ara dinlenmesi süresi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır. Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir. Somut olayda, davacının yaz dönemindeki çalışma saatleri doğru olarak 09:00-20:00 saatleri arasında günlük 11 saat çalışma kabul edilmiş ise de, bu süre için ara dinlenmesinin taraf şahitlerinin beyanları da dikkate alınarak, yukardaki ilke kararı doğrultusunda günlük 1 saat olarak inilmesi gerekirken 1,5 saat ara dinlenmesi düşülerek fazla çalışma hesabı yapılması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.