Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 25928 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 14081 - Esas Yıl 2015
Tebliğname No : 8 - 2015/330996MAHKEMESİ : Kahramanmaraş 2. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 28/01/2008NUMARASI : 2007/323 (E) ve 2008/48 (K)Suç : 6136 sayılı Yasaya aykırılıkGereği görüşülüp düşünüldü:Kendisine zorunlu müdafii atandığından haberi olmayan sanığın öğrenme üzerine temyiz isteminin süresinde olduğu anlaşılmakla, yerel mahkemenin temyiz dilekçesinin reddine ilişkin 15.05.2015 tarihli ek kararı kaldırılarak ve 28.01.2008 tarihinde hüküm kurulmakla dosyadan el çeken mahkemenin tekerrür hükümlerinin çıkarılmasına ilişkin 21.04.2015 tarihli ek karar hukuki değerden yoksun kabul edilerek dosya üzerinde yapılan incelemede; Kasıtlı suçtan mahkumiyeti bulunması nedeniyle CMK.nun 231. maddesinin uygulanma olanağı bulunmayan sanık hakkında; yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, suçun sabit olmadığına yönelik temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;1- 5237 sayılı TCK.nun 50. maddesinde kısa süreli hapis cezasının ''suçlunun kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre'' adli para cezası ve seçenek yaptırımlara çevrilebileceği, 5237 sayılı TCK.nun 51. maddesinde de ''suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkemede bir kanaatin oluşması'' halinde hapis cezasının ertelenebileceği hükmünün düzenlenmiş olması karşısında; bu hususlar irdelenip 5237 sayılı TCK.nun 50. ve 51. maddelerinin lehe seçenek yaptırımlar ve erteleme koşulları taşıdığı, ikisinin birlikte uygulanma olanağı yoksa da bunlardan birinin uygulanmasının mümkün olabileceği hususu da gözönüne alınarak 3 aydan fazla hapis cezasına mahkumiyeti bulunmayan sanık hakkında bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yetersiz gerekçe ile 5237 sayılı TCK.nun 50. ve 51. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,2- Sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyetinin karar tarihi itibariyle kesin mahiyette adli para cezası olduğu ve CMUK.nun 305. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, TCK.nun 58/6. madde ve fıkrası uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre cezanın çektirilmesine karar verilmesi,3- Hükümden sonra Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı gereğince TCK.nun 53. maddesinde yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması, Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 321. maddesi gereğince (BOZULMASINA), 17.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.