Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 13668 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 17554 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Genel güvenliği kasten tehlikeye sokacak şekilde silahla ateş etme, kasten yaralama ve görevli memura direnmeHÜKÜM :- Sanık ... hakkında genel güvenliği kasten tehlikeye sokacak şekilde silahla ateş etme ve kasten yaralama suçlarından hükümlülük - Sanık ... hakkında kasten yaralama ve görevli memura direnme suçlarından hükümlülük Gereği görüşülüp düşünüldü: 1- Sanıklar hakkında kasten yaralamaya teşebbüs, sanık ... hakkında görevliye direnme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz incelemesinde; Oluşa, dosya kapsamına, sanıkların savunmaları ve polis memurları ... ve ...'nın tanzim ettikleri 06.03.2010 günlü tutanak içeriğine göre mahkemenin suç nitelemesine ilişkin takdirinde bir isabetsizlik görülmediğinden kasten yaralama suçuna yönelik tebliğnamede yer alan bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; kasten yaralama suçunda sanıklar hakkında şartları oluşmadığı gözetilmeden, yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle haksız tahrik hükmünün uygulanması, birden fazla görevliye direnen sanıklar hakkında TCK.nun 43/2. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetil- memesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanıklar müdafiinin, suçun unsurlarının oluşmadığına, lehe hükümlerin uygulanmadığına, hükmün açıklanmasının geri bırakıl- mamasına, yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:S/2TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmolunması, Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkarılarak yerlerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılması suretiyle hükümlerin oybirliğiyle (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 2- Sanık ... hakkında genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde; a) Dosya kapsamı, olayda aşamaları gören polis memuru mağdur ...'ın mahkeme beyanları gözetildiğinde, sanık ile kardeşi diğer sanık ...'ın suça konu tüfeği aralarında çekiştirmesi sırasında tüfeğin ateş aldığı olayda, TCK.nun 170/1-c maddesindeki suçu oluşturacak bir eylem bulunmadığı cihetle atılı suçtan sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması, b) Kabul ve uygulamaya göre de; TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmolunması, Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 321. maddesi gereğince (BOZULMASINA), 03.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.