MAHKEMESİ : Nazilli 2. Asliye Hukuk MahkemesiTARİHİ : 01/11/2012NUMARASI : 2010/69-2012/205F.. T.. ve müşterekleri ile A.. U.. aralarındaki mirasta denkleştirme ve tenkis davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair Nazilli 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nden verilen 01.11.2012 gün ve 69/205 sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı ve davalı vekilleri taraflarından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü: KARARDavacılar vekili, ortak mirasbırakanın 01.12.2009 tarihinde ölümüyle, geriye mirasçı olarak davacılar ve davalının kaldığını, mirasbırakanın 2002 yılında maliki olduğu 1202 ada parsel numaralı bağımsız bölümü tapuda satış göstererek oğlu olan davalının yakın mirasbırakanı M.. D..'a devrettiğini, M.. D..'ın ölümünden önce taşınmazı üçüncü şahıs E.. Z..'e sattığını ve davalı A.. U..'ın ortak mirasbırakanlardan A.. D..'ın davacı F.. ve diğer davacılar yakınmirasbırakanı L..'ye devrettiği taşınmazlara ilişkin olarak muris muvazaasına dayalı tapu iptali ve tescil davası açıp bu taşınmazların yasal miras payı oranında adına tescilini sağladığını açıklayarak, karşılıksız olarak davalının yakın mirasbırakanına kazandırılan taşınmazın denkleştirme tarihindeki değerinin tespiti ile davacılara iadesine, mümkün olmadığı takdirde, tenkise ilişkin hükümlerin uygulanmasına karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili, davalıya miras payına mahsuben karşılıksız bir kazandırma bulunmadığını, mirasbırakanın davalının yakın mirasbırakanına yapmış olduğu satış ile iade ve denkleştirmeyi arzulamadığının açık olduğu ve saklı paya tecavüz bulunmadığından davanın reddine karar verilmesini istemiştir.Mahkemece, 743 sayılı TKM'nin 603. maddesi uyarınca mirasçılar mirasbırakanın sağlığında miras hissesine mahsuben almış oldukları teberruları terekeye iade ile sorumlu iseler de aynı maddenin 2. fıkrasında çeyiz, iş kurma, ve borçtan kurtarma gibi kazandırmaların iade edileceğinin vurgulandığı ancak, mirasbırakan A.. dava konusu taşınmazı satış yoluyla devrettiğinden mirasta denkleştirme isteğinin reddine ve terditli olarak açılan tenkis isteğinin kabulü ile 1.249,29 TL nin davalıdan tahsiliyle davacı F..'ye, 624,65 er TL nin davalıdan tahsili ile davacılar D.. ve A..'ye verilmesine karar verilmesi üzerine, Hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.Dava mirasta denkleştirme olmadığı taktirde tenkis isteğine ilişkindir. Dava konusu taşınmaz mirasbırakan A..'nin sağlığında sağlar arası işlemle alt soyu olan davalının babasına devredilmiştir. Mirasbırakanın sağlığında, altsoyuna yaptığı karşılıksız kazandırmalar, aksi mirasbırakan tarafından açıkça belirtilmiş olmadıkça onun miras payına mahsuben yapılmış sayılır ve denkleştirmeye tabidir ( TMK. md. 669/2). Kazandırmanın, miras payına mahsuben verilmediğini, başka bir ifade ile denkleştirmeye tabi olmadığını veya mirasbırakan tarafından iadeden muaf tutulduğunu ispat yükümlülüğü lehine teberru yapılan altsoya düşer. (HGK’nun 21.10.1992 tarih 1992/2-536 E, 1992/620 K, 6.2.1991 tarih ve 1990/2-576-45 k.) Somut olayda bu husus davalı tarafından kanıtlanmadığından mirasbırakan A.. tarafından oğlu M.. D..'a yapılan kazandırmanın iadeye tabi olduğunun kabulü gereklidir. Mirasta denkleştirme koşulları gerçekleştiğine ve davalı tercih hakkını para iadesi yönünde kullandığına göre, TMK'nun 673. maddesi gereğince, davaya konu taşınmazın denkleştirme anındaki değeri hesaplanarak denkleştirmeye karar vermek gerekirken mahkemece asıl istek olan denkleştirme isteğinin reddi ile terditli olarak açılan tenkis davasının kabulü ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir. Davacılar vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenle yerinde görüldüğünden kabulü ile usul ve kanuna aykırı görülen hükmün 6100 sayılı HMK'nun Geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca HUMK'nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK'nun 440/1. maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 37,25 TL peşin harcın davacılara, 37,15 TL peşin harcın da davalıya istek halinde iadesine 19.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.