Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 17669 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 26102 - Esas Yıl 2014





Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : 4733 sayılı Kanuna MuhalefetHÜKÜM : Hükümlülük, müsadereYerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;1-Sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair karar verilirken 5271 sayılı CMK.nun 231/6. maddesinde düzenlenen kamu zararını ödemediği gerekçesine dayanıldığı görülmekle;Sanığın, dosyada mevcut kaçak eşyaya mahsus tespit varakası talimat evrakına eklenmeksizin talimat yoluyla savunmasının alındığı, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasını talep ettiği ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasına engel hali bulunmadığı gözetilerek; sanığa davaya konu eşyanın cif değerine göre, Gümrük İdaresince tespit edilen eşyanın ithalinde öngörülen gümrük vergileri ve diğer eş etkili vergiler ile mali yükler toplamından oluşan gümrük vergilerinin kamu zararı olduğunun bildirilmesi ve sonucuna göre gerektiğinde 5271 sayılı CMK.nun 231/9 maddesi hükümleri gözetilerek bir karar verilmesi gerekirken yasal bir nedene dayanılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,2-5237 sayılı Yasa'nın 53.maddesi gereğince belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılan sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilmesine, diğer kişilere yönelik bu hakları bakımından da aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, kısa süreli olmayan hapis cezası ertelenen sanık hakkında 53. maddenin e bendinde yer alan hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmişken bir sonraki bentte yine 53. md nin e bendinin uygulanmamasına karar verilerek çelişkiye düşülmesi3-Sanık hakkında doğrudan hükmolunan adli para cezasının taksitlendirilmesine karar verilirken infazı kısıtlar nitelikte' ödemelerin biribirini takip eden her ayın l'inde yapılmasına' denilmek sureti ile 5275 sayılı Yasa'nın 106-2. maddesine muhalefet edilmesi Yasaya aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Yasa'nın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.