İş MahkemesiDava Türü : AlacakTaraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2-Davacı, davalı işveren şirkette 08/12/2009- 11/10/2013 tarihleri arasında sağlık görevlisi olarak çalıştığını, 11/10/2013 tarihinde işten çıkarıldığını ileri sürerek fazla çalışma, resmi ve genel tatil alacağı talep etmiştir.Davalı vekili, davacı ile müvekkili işveren arasında imzalanan hizmet sözleşmesinin 9. maddesine göre servis araçlarında geçen sürelerin çalışma süresinden sayılmadığını, 10. maddesine göre ise işçi işveren talebi olmadan ve fazla mesai formu doldurup, işverenin onayını almadan fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil günlerinde çalışılamayacağını, hizmet sözleşmesinin 21. maddesine göre ise aylık brüt ücrete dini bayramlar ve yılbaşı tatili dışında kalan 23 Nisan, 19 Mayıs, 30 Ağustos ve 29 Ekim genel tatil çalışmalarının dahil olduğunu, davacının tüm genel ve resmi tatillerinin kullandırılmış olduğunu, bordrolarda tahakkukların bulunduğunu, ihtirazi kayıt sunulmadığını, davacının tüm alacaklarını aldığına dair ibraname imzaladığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.Mahkemece, davacı işçi açısından fazla mesainin diğer talep koşulları mevcut ise de ilgili işyerinde aylık bazda toplam çalışılan sürenin kanuni aylık çalışma süresinin altında kaldığı, puantaj kayıtlarına ve izin formlarına göre işçinin rutin çalışma döneminde her 2 günde bir 24 saat çalışmayıp, dönem dönem nöbet günlerinde izin kullandığı da dikkate alındığında somut olayda fazla mesai alacağının çalışılan süre bakımından yasal koşullarının mevcut olmadığı, kaldı ki iş akdinin sona ermesinden sonra ihtirazı kayıt olarak fazla mesai ücreti altında 4000,00 TL ücret aldığını davacının duruşmada ikrar ettiği, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı açısından ise, davacı işçinin davalı işyerinde asgari ücretten yüksek bir ücretle çalıştığı, mevcut maaş bordrolarında resmi tatil süresinin mevcut olduğu, tüm tanık beyanlarına ve işyeri kayıtlarına göre dini bayram ve yılbaşlarında çalışma olmadığı, çalışılan tatil günlerindeki ücretin anlaşılan brüt ücrete dahil olduğu ve en önemlisi de bu çalışma sürelerinin kanuni had süresinin az oluşu nedeni ile davacı işçinin resmi tatil ve ulusal bayram günlerine ilişkin talebinin yasal koşullarının somut olayda mevcut olmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.Taraflar arasında fazla çalışma alacağı bulunup bulunmadığı konularında uyuşmazlık bulunmaktadır.Dosya içeriği ve tanık beyanlarına göre davacının 24 saat çalışma 24 saat istirahat şeklinde çalışmasının bulunduğu anlaşılmaktadır.4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen 14 saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta 3 gün diğer hafta ise 4 gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63 üncü madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle, bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) 9 saat takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.Mahkemenin de doğru olarak tespit ettiği üzere 24 saatlik çalışmada, çalışılan süre 14 saat olarak kabul edilmektedir.Günlük çalışmada 11 saati geçen kısım fazla çalışmadır. Nöbet kayıtları ve puantaj bulunan dönemde 11 saati geçen çalışmalar fazla çalışma olarak hesaplanmalı, yine davacının da fesihten sonra ödendiğini kabul ettiği 4.000,00 TL'nın, fazla çalışma, genel tatil ücretine mahsuben ödendiği kabul edilerek fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücreti bulunup bulunmadığı hesaplanmalı ve sonucuna göre karar verilmelidir.2-Normal aylık ücretle çalışan bir kişinin genel tatilleri ücrete dahil edilemez. Nöbet çizelgeleri ve tanık beyanları birlikte değerlendirilerek bir önceki bentte de belirtildiği gibi 4.000,00 TL’lik ödemenin mahsubu da değerlendirilmek suretiyle karar verilmelidir. Eksik araştırma ile karar verilmesi bozma nedenidir.O halde davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde, davacıya iadesine, 25/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.