Mahkemesi : Mersin 3. İş MahkemesiTarihi : 01/10/2013Numarası : 2012/70-2013/373 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi taraflarca istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine. 2- Davacı, işçilik alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş akdini haklı nedenlere dayalı olarak 24/03/2009 tarihinde feshettiğini öne sürerek, kıdem tazminatı ile ücret ve ikramiye alacağı, fazla çalışma, genel tatil, hafta tatili ve yıllık izin ücreti ile AGİ alacaklarının davalılarlarda müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir. Davalılar, davacının en son Medikar A.Ş nezdinde çalıştığını, husumetin sadece bu şirkete yöneltilmesi gerektiğini, iş akdinin haksız sona erdirildiğini, diğer iddiaların ise asılsız olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemişlerdir. Mahkemece işçinin işçilik alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş akdinin haklı nedenlere dayalı olarak 24/03/2009 tarihinde işçi tarafından feshedildiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Taraflar arasında davacıya ödenen ücretin ve kıdem tazminatının hesaplanmasına esas giydirilmiş ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunduğu anlaşılmaktadır. Davacı en son ücretinin 800,00 TL olduğunu, merkezde çalışmada yemek servis, şehir dışı şantiye işlerinde konaklama, tüm yemekler ile yol giderlerinin iş şartı haline geldiğini, 01/06/2007'den itibaren ücretlerinin ödenmemiş olup ücret alacağının bulunduğunu, ayrıca yurt dışı çalışmalarında çift maaş ödenmesinin iş şartı olduğunu, 2008 yılında Romanya'daki çalışma süresinde çift maaş ödenmesi gerektiği halde bu ücretlerinin de ödenmediğini iddia etmiştir. Davalı taraf, davacının asgari ücret ile çalıştığını savunmuştur. Mahkemece, son aylık ücretin 800,00 TL olduğunu kabul ederek talep edilen alacaklar bu miktar üzerinden hüküm altına alınmıştır. Davacının pasaport kayıtlarına göre 27.09.2008-19.12.2008 tarihleri arasında Romanya'da çalışmış olduğu sabit olup bu hususta taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır Davalı işveren tarafından mahkemeye sunulan 13.05.2013 havale tarihli dilekçede davacının Romanya'da çalışmasına karşılık olarak ödenecek miktar 19 gün için 665 Euro olarak belirtilmiştir. Davalı taraf bu miktarı ödediğini ispatlayamamış, yemin deliline başvurması üzerine davacı bu miktarı almadığı hususunda yemin etmiştir. Hal böyle olunca, davacının yurtdışında çalıştığı dönem boyunca günlük 35 Euro üzerinden çalıştığının kabul edilmesi gerekirken, bu dönem için de davacının aylık net 800,00 TL aldığı kabul edilerek hesaplama yapılması hatalıdır. Ayrıca; davacı tanığı K.. Y..'ın beyanından, davacının 2 gün fabrikada 24 gün şantiyede çalıştığı ( 30 gün- 4 pazar günü = 26 gün- 2 gün fabrikada çalışma = 24 gün Şantiyede çalışma) ve şantiyede çalıştığı günlerde yemek ve servis yardımı yapıldığı anlaşılmaktadır. Buna göre, 24 gün karşılığı yemek ve servis ücretinin çalışılan gün sayısı olan 26 güne bölünmek suretiyle 1 gün karşılığı miktarının belirlenerek, 1 gün karşılığı ücrete ilave edilmesi ile giydirilmiş ücretin bulunması ve kıdem tazminatının hesabında bu yöntemle bulunan giydirilmiş ücretin esas alınması gerekirken mahkemece bu husus gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi de hatalı olup bozma nedenidir. 3-Taraflar arasında fazla çalışma ücreti alacağının hesaplanması uyuşmazlık konusudur. Hükme esas alınan raporda bilirkişi, davacının haftanın 5 günü 08:00 - 18:00 ve cumartesi günleri de 08:00 - 13:00 saatleri arasında çalıştığını, buna göre haftalık çalışma süresinin 4,5 saat olduğunu kabul ederek, haftanın 5 günü için 1 saat ara dinlenme, 1 günü için yarım saat ara dinlenme düşerek hesaplama yapmış ise de, davacı tanıkları da dahil dinlenen tanıklar bilirkişi tarafından dikkate alınarak hesaplama sırasında düşülen ara dinlenme süresi dışında ayrıca günde 10'ar dakikadan toplam 20 dakika da çay molası verildiğini beyan etmişlerdir. Tanıklarca belirtilen çay molası sürelerinin de düşülerek fazla çalışma ücreti alacağının belirlenmesi gerekirken hesaplamada bu miktarın dikkate alınmaması hatalı olup bozma nedenidir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine 07/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.