Mahkemesi : Manavgat İş MahkemesiTarihi : 03/12/2012Numarası : 2012/181-2012/682 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine. 2-Davacı vekili, davacının 25.03.2005-14.03.2012 tarihleri arasında çalıştığını çalışma koşullarında esaslı değişiklik yapıldığından kıdemi düşürüldüğünden ve ücretleri ödenmediğinden sözleşmeyi kendisinin feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile yıllık izin, fazla çalışma ve haksız olarak ücretlerinden aylık 40.00 TL. kesilen ücret alacağının tahsilini talep etmiştir. Davalı vekili, davacının sözleşmeyi haksız feshettiği, ibraname alındığı, fazla çalışma alacağının bulunmadığını ve ücretten kesinti yapılmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir. İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. İş??inin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır. Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir. Somut olayda bilirkişinin 15 saatlik çalışmadan 2 saat yerine 1,5 saat, 16 saatlik çalışmadan ise 2,5 saat yerine 1,5 saat indirmek suretiyle ara dinlenme sürelerini düşük mahsup etmesi hatalı olup bozma sebebidir. 3-Davacının ücretinden kesinti yapıldığına dair tanık beyanları dışında başkaca delil bulunmadığı halde 47 ay süreyle aylık 40.00 TL. ücret kesintisi yapıldığı kabul edilerek hesaplama yapılması da hatalıdır. SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 21/01./014 gününde oybirliğiyle karar verildi.