Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6062 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 21968 - Esas Yıl 2013





Mahkemesi : İskenderun 1. İş MahkemesiTarihi : 30/05/2013Numarası : 2012/814-2013/795 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine. 2.Davacı vekili, davacının 14/12/2007-31/03/2010 tarihleri arasında ödenmeyen hafta tatili alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece davacı tanık beyanlarına göre yapılan değerlendirmede davacının hafta tatili kullanmadan çalıştığı, işverenin fazla çalışma yapıp yapmadığını kayıt altına alması gerekirken bunu yapmadığı veya yapmış ise dosyaya sunmadığı, fazla çalışma yapılmadığını kesin delillerle ispatlayamadığından davacı beyanına itibar edilerek alacak kabul edilmiştir. Hafta tatillerinde çalışıldığını ispat yükü işveren değil işçi üzerindedir. Davalı açıkça çalışmayı kabul etmediğinden işveren hiçbir kayıt sunmasa da, hafta tatillerinde çalıştığını davacı usulüne uygun delillerle ispatlamalıdır. Hafta tatili alacağının varlığı ispatlandığında ise ispat yükü yer değiştir ve bu sefer işveren çalışmanın karşılığının ödendiğini ispat yükümlülüğü altına girer. Bilirkişi davacı tanığı beyanı doğrultusunda davacının haftada 7 gün çalıştığını kabul ederek hafta tatili alacağı hesaplamıştır. Davacının daha önce Dairemizden onanarak geçen aynı yer Mahkemesi 2012/847 E. sayılı dosyada dava dilekçesinde belirttiği son işverene bağlı olarak ayda iki hafta tatilinde çalıştığı, tanık beyanında çalışma sisteminin değiştirildiğinden bahsedilmediği dikkate alındığında kesinleşen karar doğrultusunda ayda iki hafta tatilinde çalıştığı anlaşılmakla 26 yerine 52 hafta tatilinde çalıştığı kabul edilerek hüküm kurulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.