Mahkemesi : Kahramanmaraş İş MahkemesiTarihi : 25/04/2013Numarası : 2013/171-2013/342 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: Davacı,bakiye yıllık ücretli izin alacağı bulunduğunu belirterek dava açmıştır. Davalı ,davacının öncesinde mevsimlik işçi olması nedeniyle yıllık ücretli izne hak kazanmadığını ,kadrolu işçi olduktan sonra ise yıllık ücretli izinlerini kullandığını öne sürerek davanın reddini istemiştir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir. Taraflar arasındaki uyuşmazlık,davacının yıllık ücretli izin alacağının bulunup bulunmadığına yöneliktir. Somut olayda; davacı taraf önce aynı mahkemenin 2011/355,2012/634 E-K. sayılı ilamı ile sonuçlandırılan dava dosyasında yıllık ücretli izin alacağının tahsili için dava açmış, mahkemece davanın kabulüne dair verilen karar taraflarca temyiz edilmeyecek kesinleşmiştir. Eldeki davada davacı bakiye yıllık izin alacağını talep etmektedir . Mahkeme önceki sonuçlanan dava dosyasında bilirkişi incelemesi yaptırmış ve bilirkişi davacının kullandığı izin süresinin 171 gün olduğunu belirtmiş, ne var ki mahkeme hükmün gerekçe kısmında uzman bilirkişinin raporunun yanlışlığına değinerek talep edilen miktar da gözetilerek davanın kabulüne karar vermiştir. Elde ki dosyada ise mahkeme davacının toplamda 268 gün izin alacağı olduğunu, bunun 171 gününün kullanıldığını belirterek bakiye kalan 97 gün için hesap yapmış ise de mahkemece bakiye izin miktarı yönünden yapılan inceleme ve araştırma yetersizdir . Önceki dosyada alınan bilirkişi raporunda davacının yıllık izin kullandığı tarihler ve miktarları belirtilmiş, ancak mahkemece hükümde davacı tarafından kullanıldığı belirtilen yıllık ücretli izin süresinin 169 olarak belirlenmesine ilişkin hangi tarihlerde ne kadar izin kullandığına dair detaylı bir açıklama yapılmamıştır. Buna karşılık mahkeme ve bilirkişinin birbirine yakın miktarlar bulması karşısında mahkemenin de bir an için bilirkişi raporunda belirtilen tarihler arası davacının ücretli izin kullandığının kabul edildiği düşünülse bile davacıya ait şahsi dosya içinde davacının 07.06.2002-21.06.2002 tarihleri arası 12 gün, 11.08.2003-30.08.2003 tarihleri arası 17 gün ,17.02.2004-05.03.2004 tarihleri arası 15 gün, 21.06.2004- 08.07.2004 tarihleri arası 15 gün, 21.02.2005-10.03.2005 tarihleri arası 15 gün, 01.08.2005-18.08.2005 tarihleri arası 15 gün olmak üzere izin kullanmak istediğine dair dilekçe ve altında olur bulanan belgeler bulunmaktadır. Söz konusu yıllık izin belgeleri ile birlikte bilirkişi raporunda tarih aralığı ve süresi belirtilen izin miktarları toplandığında davacının mahkemenin hükümde belirtiği miktardan daha fazla bir yıllık ücretli izin kullandığı sonucuna ulaşılmaktadır. Bu hale göre ; mahkemece öncelikle dava dosyası bir bilirkişiye tevdi edilerek davacının kullandığı yıllık ücretli izin miktarları ile tarih aralıklarını eksiksiz gösterir bir cetvel düzenletilerek davacının yıllık ücretli izin alacağı bulunup bulunmadığı, var ise miktarı belirlenmek suretiyle rapor alınmalı, önceki karar ile hüküm altına alınan 100.00 TL da mahsup edilerek davacının bakiye yıllık izin alacağı olup olmadığı belirlenmelidir. Davacının kullandığı bazı izin sürelerinin, toplam izin süresinden mahsup edimeden yapılan hesaplamaya itibarla hüküm kurulmuş olması isabetsiz olup, karar bu nedenle bozulmalıdır. SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine , 11.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.