Mahkemesi : Manavgat İş MahkemesiTarihi : 03/04/2013Numarası : 2012/514-2013/137 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2-Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait otelde 15/05/2007-28/08/2010 tarihleri arasında çalıştığını, en son ücretinin net 3.600,00 TL olduğunu, emekli olması nedeniyle işten ayrıldığını, müvekkilinin çalıştığı sürede haftada 3 gün 07:00-23:00 saatleri arasında, haftanın 3 günü 07:00-24:00 saatleri arasında çalışmasına karşılık fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini, çalıştığı dönemde genel tatil günlerinin tamamında çalıştığını, bu çalışma ücretlerinin de ödenmediğini iddia ederek fazla mesai ve milli bayram-genel tatil çalışma ücretlerinin tahsilini talep etmiştir. Davalı vekili, davacının emekli olması nedeniyle işten ayrıldığını, kıdem tazminatının ödendiğini, günde 18 saatten çok çalıştığı iddiasının gerçek dışı olduğunu, davacının mutfak görevlisi olarak 3'lü vardiya usulü çalıştığını, fazla mesai yapmadığını, kış aylarında neredeyse müşteriden fazla çalışan olduğunu, resmi ve dini bayramlar ile genel tatil günleri ücret alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkemece, toplanan delillere ve alınan bilirkişi raporuna itibar edilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacı vekili davacının fazla mesai yapıp milli bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını iddia ederek alacak talebinde bulunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık anlatımları dikkate alınarak davacının 07.00-22.00 saatleri arasında uzun ara vermeli olarak 15 saat içinde sabah-öğlen arası 2 saat,öğlen-akşam arası 3 saat ara verdiği bu hali ile 10 saat çalıştığı, bundan da 1,5 saat ara dinlenme tenzil edildiğinde 6 gün günlük 8,5 saatten 51-45=haftalık 6 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek fazla mesai ücreti hesap edilmiş, mahkemece hakkaniyet indirimi yapılarak alacak hüküm altına alınmış ise de, davacının 07.00-22.00 saatleri arasında sabah ve öğlenden sonra toplam 5 saat ara verdiği kabul edildiğine göre bundan ayrıca 1,5 saat daha ara dinlenme süresinin mahsubu hatalıdır. Davacının günde 10 saat çalıştığı, haftada 15 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek fazla mesai ücreti hesap edilmeli, alacak hakkaniyet indirimi yapılarak hüküm altına alınmalıdır. Öte yandan tanık anlatımlarına göre davacı genel tatil günlerinde çalıştığına göre 2008 yılındaki 5 günlük tatil dışarıda tutularak genel tatil çalışma ücretinin kabulüne karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile talebin reddi hatalıdır. Yapılacak iş, yukarıda yazılı bozma nedenleri konusunda ek hesap raporu alıp dosya içindeki deliller ile birlikte değerlendirmeye tabi tutularak çıkacak sonuca göre karar vermektir. O halde davacı vekilinin bu yönlere ilişkin temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 11.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.