Mahkemesi :İş MahkemesiDava Türü : Alacak Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine. 2-Davacı, davalı işyerinde ekskavatör operatörü olarak çalışırken iş akdinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğinden bahisle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı, davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini, tüm haklarının ödendiğini hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiğinin davalı tarafça ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır. Haftalık 45 saati geçen çalışma fazla çalışma sayılacağından fazla çalışmanın kural olarak haftalık olarak hesaplanması yasa gereğidir. Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 07.00-18.00-saatleri arasında çalıştığının kabulüyle, davacının günde 10 saat çalıştığı 1 saat ara dinlenme yaptığı sonuçta 9 saatten toplamda haftada (9x7) 63 saat çalıştığı ve haftada (63- 45) 18 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir. Davacının DSİ ye bağlı ... İnşaatı Projesinde çalıştığı dönem için talepte bulunulmuştur. DSİ aleyhine açılan emsal davalarda, davalı işyerinde davacının iki haftada bir izin kullandığı bu nedenle de bir haftada günlük 07.00-18.00 saatleri arasında, 11 saat çalıştığı Yargıtay kararları doğrultusunda 1 saat ara dinlenme süresi çıkarıldığında geriye 10 saat kaldığı, bu sürenin yasal günlük süreden 2,5 saat fazla olduğu, dolayısıyla haftalık fazla çalışma süresinin 7 x 2,5=17,5 saatte tekabül ettiği, ikinci hafta 6x2,5=15 saat fazla çalıştığı kabulüyle hesaplamalar yapılmıştır. Aynı işyerinde -davacıya ayrı bir çalışma düzenini uygulandığına dair bir beyanda bulunmadığına göre- diğer işçilerle aynı mesaiye tabi olarak çalıştığının kabulü ile hesaplama yapılması gerekirken haftanın 7 günü çalıştığı kabul edilerek yapılan hesaplamaya itibarla hüküm kurulması isabetsizdir. O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde, davalıya iadesine, 23/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.