Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 22238 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 22052 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi :İş MahkemesiDava Türü : AlacakTaraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine. 2-Davacı, iş sözleşmesinin haklı neden olmadan işverence fesih edildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.Davalı, davacının çalıştığı bayiliğin düşük ciro yapması ve maliyetlerini kurtaramaması nedeniyle kapatıldığını, haklarının ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı noktasındadır.Somut olayda davacı, davalı işyerinde fazla çalışma yaptığını ileri sürmüş, davalı ise işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunmuştur. Davacı tanıklarının işyeri çalışanı olmadığı gibi ifadelerinden işyerindeki çalışma sistemini bilebilecek durumda olmadıkları da anlaşılmaktadır. Bu nedenle davalı tanıklarının beyanları dikkate alınarak varsa fazla çalışma hesaplanarak karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.3.Asgari geçim indirimi alacağına yasal faiz işletilmesi gerekirken mevduata uygulanan en yüksek faiziyle tahsiline karar verilmiş olması bozma nedenidir.O halde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 12.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.