Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 22033 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 14001 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi : Antalya 4. İş MahkemesiTarihi : 13/06/2014Numarası : 2014/365-2014/261 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: Davacı vekili, davacıya ait işyerinde iş müfettişlerince yapılan denetlemede, fazla çalışma yapılmasına karşın fazla çalışma ücretlerinin tam olarak işçilere ödenmediği şeklinde gerçek durumu yansıtmayan tespitlere dayanan rapor düzenlenmiş olduğunu belirterek söz konusu raporun iptalini talep etmiştir. Mahkemece, davalı tarafa tebligat yapılmaksızın dosya üzerinden hukuki yarar yokluğu nedeniyle, davanın reddine karar verilmiştir. Dosya kapsamına göre davacı tarafa ait işyerinde T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı müfettişlerince 11.11.2013-15.11.2013 tarihleri arasında yapılan teftiş sonucu işyerindeki çalışma koşullarına dair rapor düzenlendiği ve bu raporun davacıya tebliğ edildiği anlaşılmıştır. Davanın yasal dayanağı 4857 sayılı İş Kanunu'nun 92.maddesidir. Anılan maddenin 3. fıkrasında "...Çalışma hayatını izleme, denetleme ve teftişe yetkili iş müfettişleri tarafından tutulan tutanaklar aksi kanıtlanıncaya kadar geçerlidir." hükmüne yer verilmiştir. Yasanın açık hükmüne göre iş müfettişlerince düzenlenen raporlar aksi kanıtlanıncaya kadar geçerli belgelerdir. Bu raporlarda tespiti yapılan hususlar ilgili taraf için mükellefiyetler doğurabileceğinden davacı işverenin hukuki menfaatinin etkilenmesi ihtimali söz konusu olduğu gibi teftiş raporunda ismi geçen işçilerinde hukuki menfaatini etkileyecektir. Bu nedenle Mahkemece hakimin davayı aydınlatma ödevi kapsamında teftiş raporunda ve tutanakların da ismi geçen işçiler de davaya dahil edilerek taraflarca dayanılan tüm deliller toplanarak oluşan sonuca göre karar verilmesi gerekirken, hukuki yarar yokluğu nedeniyle davanın reddine karar verilmesi hatalı olup, bozma sebebidir. SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 04.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.