Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 22002 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 13857 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi : Tirebolu Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi Sıfatıyla)Tarihi : 14/02/2014Numarası : 2012/309-2014/72 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2- Davacı, davalı işyerinde halen bekçi olarak çalıştığını, bazı işçilik alacaklarının ödenmediğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, hafta tatili, yıllık izin ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı, davacının hiçbir alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir. Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır. 4857 sayılı İş Kanununun 59'uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır. Somut olayda dosyada bulunan işten ayrılış bildirgesine göre davacının 23.03.2013 tarihinde işyerindeki çalışması son bulmuş dava ise 15.10.2012 tarihinde açılmıştır. Davacı dava dilekçesinde davalı işyerinde halen çalışmakta olduğunu bildirmiştir. Bir davada, dava konusu alacağın dava edilebilir durumda olup olmadığı dava tarihine göre belirlenir. Buna göre yıllık izin ücreti alacağının ücret olarak talep edilebilmesi için iş akdinin son bulması şart olup, dava tarihi itibarıyla iş akdi halen devam ettiğinden, yıllık izin ücreti alacağı talep edilebilir durumda değildir. Mahkemece yıllık izin ücreti alacağı talebinin bu nedenle usulden reddi gerekirken kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 03.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.