Mahkemesi : Mersin 2. İş MahkemesiTarihi : 10/04/2014Numarası : 2012/805-2014/137 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2- Davacı, davalı işhanında bekçi olarak çalışmakta iken hiçbir haklı sebep yokken işten çıkartıldığını ileri sürerek bazı işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir. Davalı, davacının her gece çalışması gerekirken diğer gece bekçisi ile anlaşarak dönüşümlü olarak çalıştığını, bu şekilde işverenin güvenini kötüye kullandığını, durumun tespiti üzerine iş aktine haklı olarak son verdiklerini bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş akdinin fesih bildirimi belgesiyle davalı işverenin savunmasının çelişkili olduğu, zira davalı işveren savunmasına göre davacının iş akdinin derhal fesih yoluyla sonlandırılması gerektiği, ancak dosyada bulunan davacının iş akdinin fesih bildirim belgesinde davacıya ihbar öneli verildiği, bu nedenle davacının iş akdinin davalı işveren tarafından haksız olarak feshedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacının fazla mesai alacağının bulunup bulunmadığı hususunda taraflar arasında uuyuşmazlık bulunmaktadır. Davacı kışın (Kasım, Aralık, Ocak, Şubat) aylarında 17:00-7:30 saatleri arası, diğer 8 ay ise 19:00-07:30 saatleri arası çalıştığını, fazla mesai alacaklarının ödenmediğini ileri sürmüş, davalı işyerinde davacı dışında bir bekçi daha bulunduğunu, davacının fazla mesaisinin söz konusu olmadığını savunmuştur. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftanın 6 günü 19:00-07:00 saatleri arasında çalıştığı, buna göre haftalık fazla çalışma süresinin (6 gün x 12 saat - 6 gün x 1,5 saat ara dinlenmesi - 45 saat haftalık normal çalışma süresi) = 18 saat olduğu değerlendirilmiş ve tüm çalışma süresi üzerinden hesaplama yapılmıştır. Yargılama aşamasında beyanı alınan davalı tanığı M.. M..'in “...Davacı ile üç yıl birlikte çalıştık. Davacı gece bekçisiydi, bende gece bekçisiydim. Davacıyla geceleri birlikte çalışıyorduk... Ben çalıştığım dönemin son yılında davacıyla bir anlaşma yapmıştım. Arada bir iki kişi çalışmamız gerekmesine rağmen birbirimizi idare ediyor ve bir kişi çalışarak kafa izni almış oluyorduk. Diğer bir anlatımla bir kişi çalışıyor diğeri dinleniyordu....” şeklindeki beyanı da dikkate alındığında davacının hangi dönemde tek başına çalıştığı, hangi dönemde bu anlaşma doğrultusunda nöbet tutmadığı hususlarına açıklık getirilerek varsa fazla mesai alacağının tespiti gerekirken eksik inceleme ile tüm çalışma dönemi için yazılı şekilde karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 24/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.