Mahkemesi : Bursa 5. İş MahkemesiTarihi : 12/05/2014Numarası : 2013/548-2014/263Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2- Davacı, 01/02/1999-11/03/2013 tarihleri arasında aralıksız olarak davalı üniversitenin alt işverenlerinde temizlik işçisi olarak çalıştığını, en son emekli olduğunu, davalı üniversitenin asıl işveren olduğunu tüm talimatları davalı Üniversiteden aldıklarını, temizlik elemanı olarak çalışmalarına rağmen asıl işverenin işlerini de yaptıklarını belirterek kıdem tazminatı ve ilave tediye ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.Davalılar, davanın reddini istemiştir.Mahkemece kısmen davanın kabulüne karar verilmiştir.Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının ilave tediye alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.İlave tediye alacağının kapsamı, yararlanacaklar, yararlanma şartları, miktarı ve ödeme zamanı 6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkındaki Kanun ile düzenlenmiştir. Kanunun 1'inci maddesinde, Devlet ve ona bağlı kurumların hangileri olduğu, ayrıca yararlanacak kişiler açıkça belirtilmiştir. Buna göre;A. İşveren kapsamı yönünden Devlete ve ona bağlı olmak üzere,1.Genel, katma ve özel bütçeli daireler,2.Sermayesi değişen kurumlar,3.Sermayesinin yarısından fazlası Devlete ait olan şirket ve kurumlar ve bunlara bağlı kuruluşlar,4.Belediyeler ve belediyelere bağlı kuruluşlar, 5.3460 ve 3659 sayılı Kanun kapsamına giren, sermayesinin tamamı Devlete ait olan veya bu sermaye ile kurulan iktisadi Devlet kuruluşları,3460 sayılı Yasa bugün itibari ile yürürlükte olan bir yasa değildir. 3659 sayılı Yasa ise, banka ve Devlet kurumlarında çalışan memurların aylıkları ile ilgili düzenleme getirmiş ve halen yürürlüktedir. Bu Yasanın 1'inci maddesinde, kapsama dahil kurumlar daha ayrıntılı açıklanmıştır. Yukarıda belirtilen kurumlarca, sermayesinin yarısından fazlasına iştirak suretiyle kurulan kuruluşlar ve bunların aynı nispette iştirakleriyle vücut bulan kurumlar, ticaret ve sanayi odaları ve borsalar veya satın alınıp belediyelere bağlanan müesseseler de Kanun kapsamına alınmıştır. 5018 sayılı Kamu Mali Yönetim ve Kontrol Kanununda, merkezi yönetim kapsamındaki kamu idareleri, sosyal güvenlik kurumları ve mahalli idarelerden oluşan genel yönetim kapsamındaki kamu idareleri ekli cetvellerde sayılmıştır. Bu cetvellerde Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu idareleri, Özel Bütçeli İdareler, Düzenleyici ve Denetleyici Kurumlar ve Sosyal Güvenlik Kurumlarında çalışanların kanun kapsamında olduğunun kabulü gerekir. Somut olayda mahkemece davalılar arasındaki ilişkinin muvazaalı olduğu, dolayısıyla davacının fiili olarak yapmış olduğu iş gereği aslında davalı Üniversitenin işçisi olduğu kanaati ile ilave tediye ücreti alacağı talebinin kabulüne karar verilmiştir. Oysa davalı Üniversitenin mahkemeye göndermiş olduğu tabloya göre davacının 2003-2013 yılları arasında temizlik işçisi olarak çalıştığı bildirilmektedir. Yine mahkemece dinlenen davacı tanık beyanlarına göre davacının asıl olarak temizlik işi yaptığı, fakat bazen evrak getir götür işi ve çay servisi yaptığı anlaşılmaktadır. Diğer yandan davacının çalışmış olduğu son alt işveren ve diğer alt işverenlerin davalı Üniversite ile yapmış oldukları malzemeli temizlik sözleşmesi çerçevesinde davacı işçiyi çalıştırdıkları anlaşılmaktadır. Tüm bu bilgiler davalılar arasında muvazaa bulunmadığını ve davacı işçinin aslında temizlik işçisi olarak davalı şirkette çalıştığını ve dolayısıyla ilave tediye ücretine hak kazanmadığını kanıtlamaktadır. Mahkemece ilave tediye ücreti talebinin reddi gerekirken, kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup, bozma nedenidir. 3-492 sayılı Harçlar Kanununun 13/j maddesi Genel Bütçeye dahil idarelerin bu Kanunun 1 ve 3 sayılı tarifelerine giren bütün işlemlerinin harçtan müstesna olacağı belirtilmiştir. Somut olayda davalı Üniversite harçtan muaf olmasına rağmen mahkemece harçla sorumlu tutulmuş olması da bozma nedenidir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı şirketlere iadesine, 22.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.