Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 19291 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 4501 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi : Dörtyol 1. İş MahkemesiTarihi : 07/01/2014Numarası : 2012/157-2014/1 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2-Davacı, davalı işyerinde 1998 yılında emekli olduğu 14.09.2011 tarihine kadar 6 ay sucu, 6 ay işçi olarak çalıştığını, günlük çalışmasının 12 saat olduğunu ileri sürerek yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir. Davalı, davacının davalı belediyeden hiç bir hak ve alacağı kalmadığına dair davalıyı ibra ettiğini bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı tanıklarının beyanlarına göre davacının fazla mesai yaptığının, hafta ve bayram tatillerinde çalıştığının belirlendiği, ancak karşılığının ödendiğinin işverence kanıtlanamadığı, davacının yıllık izinlerini kullandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacı işçinin fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil çalışması yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil çalışması yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır. Fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil çalışmasının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır. Somut olayda; hükme esas alınan bilirkişi raporunda dosyaya sunulan ücret bordrolarının bir kısmında puantaj kayıtları ile uyumlu şekilde fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücreti tahakkuklarının bulunduğunun belirlendiği, ancak bordroların imzasız olması ve banka kaydı bulunmaması nedeniyle dikkate alınmadığı belirtilmiştir. Davalı tarafça dosyaya banka kayıtları sunulmuş kayıtlarla uyumlu olarak ödeme yapıldığı savunulmuştur. Mahkemece bilirkişiden ek rapor alınarak tahakkuk bulunan ayların karşılığının banka kanalıyla ödenip ödenmediği belirlenmeli ödeme olduğunun tespiti halinde tahakkuk olan aylar dışlanmalıdır. Yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 22/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.