Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 19181 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 24129 - Esas Yıl 2015





Mahkemesi : Silifke 1. Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi Sıfatıyla)Tarihi : 20/03/2015Numarası : 2013/208-2015/151 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlığı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlığı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2- Davacı, kapatılan Uzuncaburç Belediyesinde çalıştığı sürede işyerinde uygulanmakta olan toplu iş sözleşmesine göre hak ettiği işçilik alacaklarının tam olarak ödenmediğini bildirerek bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlığı vekili davanın reddini istemiştir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. 4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz. Somut olayda davacının tanık beyanlarına göre iki haftada bir hafta tatili kullanmak suretiyle hafta tatili kullanılmayan haftalar için haftada 5 gün, 8.00-18.00 saatleri arasında, günlük 1 saat ara dinlemenin mahsubu ile toplam 45 saat ve haftada 2 gün 8.00-21.00 arası, günlük 1,5 saat ara dinlenmenin mahsubu ile toplam 23 saat olmak üzere ortalama haftalık 23 saat fazla mesai yapıldığı kabul edilmiştir. Oysa davacının hafta tatili çalışmalarında yapacağı günlük 7,5 saatlik normal mesainin toplam çalışma süresinden mahsup edilmesi gerekirken hesaplamada dikkate alınmayarak mükerrer ödemeye neden olacak şekilde hesaplama yapılmıştır. Çünkü davacının hafta tatillerinde yapmış olduğu normal çalışmalar ayrı bir alacak konusu yapılıp ayrıca hesaplanıp hüküm altına alınmıştır. Yapılacak iş, aralıksız 7 gün çalışılan haftalar için hesaplanan toplam haftalık çalışma saatinden hafta tatilinin normal çalışma süresi olan 7,5 saat mahsup edildikten sonra çıkacak sonuca göre fazla çalışma süresi yönünden karar vermektir. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin mükerrer ödemeye neden olacak şekilde fazla mesai ücretine hükmedilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlığına iadesine, 14.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.