Mahkemesi : Diyarbakır 3. İş MahkemesiTarihi : 08/05/2015Numarası : 2014/182-2015/362 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalam temyiz itirazlarının reddine, 2-Davacı, İl Özel İdaresi'nde mevsimlik işçi olarak çalışıp emekli olduğunu, mevsimlik işçi olarak yılın onbir ay ve üstünde çalıştığı dönemlerde yıllık izninin kullandırılmadığını ileri sürerek, yıllık izin ücreti alacağının davalıdan tahsilini istemiştir. Davalı, davacının mevsimlik işçi iken 330 günden fazla çalışması olmadığını, emekli olurken talep ettiği izin ücretlerinin ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir. Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının bir kısım yıllık izin ücretinin ödenip ödenmediği noktasında toplanmaktadır. 4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır. Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir. Somut olayda, davacı mevsimlik işçi olarak çalıştığı dönemde kullanmadığı yıllık izin ücret alacaklarının ödenmesini talep etmiştir. Davacının davalı kuruma verdiği emeklilik dilekçesinde ise daimi kadroda çalışırken kullanmadığı izinlere ait ücretlerin ödenmesini talep ettiği, davalı kurumun da davacının emeklilik talebinin kabulüne ilişkin yazısında belirtilen yıllara ait izin ücretlerinin ödenmesine karar verildiği anlaşılmaktadır. Davalının kamu kurumu olması ve ödeme kayıtlarının tutulmasının zorunlu olması nedeniyle davacıya emekli olurken söz konusu yıllara ait izin ücretinin ödenip ödenmediği araştırılmadan karar verilmesi hatalı olmuştur. O halde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 08.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.