Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 17868 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 23394 - Esas Yıl 2015





Mahkemesi : Amasya İş MahkemesiTarihi : 24/03/2015Numarası : 2014/464-2015/138 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay’ca incelenmesi davalı M.. B.. tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine, 2- Davacı; bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini belirterek fazla mesai, yıllık izin ve ulusal bayram genel tatil alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı M.. B..; davacının fazla mesai yapmadığını, çalışmaya devam ederken yıllık izin ücreti talep edemeyeceğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiş, diğer davalı davaya cevap vermemiştir. Mahkemece bilirkişi raporundaki hesaplamalar göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Somut olayda şoför olarak çalışan davacı haftanın 6 günü 05:00-18:00 saatleri arasında çalıştığını iddia etmiş, davalı ise fazla mesai yapılmadığını savunmuştur. Mahkemece bilirkişi raporuna itibar ile davacının haftalık 3 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek alacak hüküm altına almıştır. Dosyamızda ve aynı işyerinde çalışan işçiler tarafından açılan seri dosyalarda dinlenen tanık beyanları çalışma süresi konusunda çelişkili olup hükme esas alınması isabetsizdir. Mahkemece kararı davacının temyiz etmemesi nedeniyle davalı yararına oluşan usulü kazanılmış hak ilkesi de gözetilerek, tanık beyanları arasındaki çelişki giderilip, aynı işi yapan diğer işçi dosyaları da dikkate alınarak davacının çalışma süresi açıklıkla tespit edilip sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 05/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.