Mahkemesi : Ordu İş MahkemesiTarihi : 07/05/2014Numarası : 2013/746-2014/289 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: Davacı vekili, davalı işverence 2005 yılında Şubat ve Mart döneminde davacının yevmiyesinden tek taraflı indirim yapıldığını, işverenin bu uygulamasının İş Kanununun 62.maddesine aykırı olduğunu ve işvernce temel ücrette yapılan indirimden dolayı fark alacaklar oluştuğunu iddia ederek; ücret farkı, ikramiye farkı, izin ücreti farkı ile kıdem tazminatı farkı alacalarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili, davacının uygulamayı hiçbir itirazda bulunmayarak zımnen kabul ettiğini, davacının anılan tarihte sendikalı olduğunu ve ek sosyal yardım ödemeleri ile daha fazla ücret almaya başladığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece yapılan ilk yargılama sonucu davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.İş bu kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonucu "...Yapılacak iş, dosyaya davacının sendikaya üyelik bilgileri de getirilerek eğer ücret farkı sendikalı olmasından kaynaklı ancak dönem toplu iş sözleşmelerine uygun ise ücrette işverence yapılmış bir indirim bulunmadığından davacı kendisi sendikaya kendi isteği ile üye olduğundan davayı reddetmek, ücret farkı sendikalı olması ve toplu iş sözleşmesinden kaynaklanmıyorsa veya sendikalı olmasına rağmen dönem toplu iş sözleşmeleriyle uyuşmuyorsa fark alacakları kabul etmekten ibarettir..." gerekçesi ile bozulmuştur.Bozma sonrası Mahkemece bozma ilamına uyularak yargılamaya devam edilmiş ve tekrar yapılan araştırmaya ile bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.İş bu karar ise tekrar davalı vekilince temyiz edilmiştir. Dosya kapsamı nazara alındığında davacı tarafın işverence temel ücrette indirme gidildiğini iddia ettiği dönemde sendikaya üye olduğu ve işyerinde uygulanmakta olan Toplu İş Sözleşmesinden faydalanmaya başladığı anlaşılmaktadır. Taraflar arasındaki uyuşmazlık bu dönemde davacının temel ücretinde indirime gidilmesinin mümkün olup olmadığı noktasında toplanmaktadır. Davacı dönem itibariyle kendi isteği ile sendikaya üye olmuş ve işyerinde uygulanmakta olan Toplu İş Sözleşmesinden faydalanmaya başlamıştır. Davacıya sendikaya üye olmadan önce ödenmekte olan temel günlük ücret Toplu İş Sözleşmesi ile belirlenen temel günlük ücretten daha fazla görünse de; Toplu İş Sözleşmesi ile ödenmeye başlanan genel anlamda ücret içerisinde değerlendirlebilecek ek ödemeler ve sosyal yardımlar ile birlikte davacının aldığı aylık ücreti eski ücretinin üzerine çıkmaktadır.Davacının üye olduğu Sendika davacı ve işyerinde çalışan diğer sendikalı işçiler adına hareket ederek işverenle yaptığı pazalık sonucu işçiler lehine sonuç doğuracak biçimde işverenle Toplu İş Sözleşmesi imzalanmasını sağlamış ve bu lehe durumu gören davacı da kendi isteği ile sendikaya üye olarak Toplu İş Sözleşmesinden faydalanmaya başlamıştır.Davacı taraf talebinde davacının sendikaya üye olması sebebiyle temel ücretinde indirme gidildiği ve bu nedenle fark alacakları bulunduğunu ileri sürmektedir.Mahkeme gerekçesinde belirtilen Toplu İş Sözleşmesinin 75. maddesi talebe konu dönem temel ücretin belirlenmesi ile ilgili bir madde olmayıp davacı iddiası da Toplu İş Sözleşmesindeki zam oranlarının yanlış uygulandığına dayanmamaktadır.Dairemizce benzer taleplerle açılan ve davanın reddine karar verilmiş olan Mahkeme kararlarının onammasına dair 2013/17542...17548 E. vb kararları bulunmaktadır. Yukarıda açıklanan sebeplerle davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi hatalıdır. SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10/07/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.