Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 14056 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 23689 - Esas Yıl 2015





İş Mahkemesi Dava Türü : Alacak Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine görec davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine, 2-Davacı, davalı işyerinde soğuk asistan şefi olarak çalışırken fazla mesai ücretlerinin ödenmediğinden bahisle fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı, tüm haklarının ödendiğini hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir. Mahkemece, davacının 2008-2010 yılarını kapsayacak şekilde fazla mesai ücreti hüküm altına alınmıştır. Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Somut olayda, davacı, davalı işyerinde soğuk asistan şefi olarak 08.04.2008 – 28.11.2011 tarihleri arası çalışmıştır. Davalı işyerinde Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Antalya Grup Başkanlığı tarafından 4/5 Ekim 2011 tarihlerinde Turizmde İş Sürelerinin İyileştirilmesi projesi kapsamında yapılan genel teftiş neticesi düzenlenen raporda davacının da olduğu mutfak, servis ve diğer bölüm çalışanlarına 2011 yılı Şubat, Mart, Ağustos ve Eylül aylarında fazla çalışma ücreti tahakkuklarının yapıldığı belirtildikten sonra işin niteliği, tanık anlatımları ve işveren vekilinin beyanlarına göre fazla çalışma yapan işçilerin isimleri, işe giriş tarihleri ve fazla çalışma saatlerini gösterir listeler düzenlenerek davacının 192 saat fazla çalışma yaptığı belirlenmiştir. Genel teftişte belirlenen eksikliklerin giderilip giderilmediğinin kontrolü için yapılan kontrol teftişinde ise fazla çalışma sürelerine ilişkin ücretlerin ödendiği tespit edilmiştir. Genel teftiş ve kontrol teftişinde bazı işçilerin beyanlarına başvurulmuştur. Davacı da iş müfettişine verdiği beyanında henüz ödenmeyen fazla çalışma ücretlerinin bulunduğunu, çalışma saatlerinde bir fark olmadığını, son iki aylık fazla çalışma ücretlerini aldığını ancak önceki ayların fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini beyan etmiştir. Dosyaya sunulan banka kayıtları incelendiğinde teftiş sonucu belirlenen fazla çalışma ücretinin ödendiği anlaşılmaktadır. Dolayısıyla genel teftiş, kontrol teftişi ve davacı işçinin bizzat alınan yazılı beyanı ile tüm dosya kapsamından; 2010 yılı Ocak ayından 2011 yılı Ekim ayına kadar olan dönem için bordrolar incelenerek ve işçiler dinlenerek iş müfettişince fazla çalışma sürelerinin belirlendiği ve belirlenen sürelere ait fazla çalışma ücretinin ödendiği, tespit edilen fazla çalışma sürelerinden daha fazla çalışıldığına dair yazılı delil sunulmadığı, davacının son iki ayın fazla çalışma ücretlerinin ödendiğine ilişkin beyanı karşısında 2010 yılı içinde fazla mesai alacağı hesaplayan rapora itibarla hüküm kurulması hatalıdır. Yapılacak iş, davacının 2010 yılında önce doğmuş fazla çalışma alacaklarını hüküm altına almaktan ibarettir. O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıdan alınmasına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde , davalıya iadesine, 07.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.