Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 13497 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 19836 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi : İskenderun 2. İş MahkemesiTarihi : 12/06/2014Numarası : 2013/483-2014/237 Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine, 2-Davacı, davalı nezdinde çalıştığı süre boyunca fazla mesai ücretleri, hafta tatili çalışma ücretini ve ulusal bayram ve genel tatillerdeki çalışmasına ilişkin ücretlerini alamadığını, bazen günde 18 saate varan sürelerde çalıştığını beyanla işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalı ise davacının fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil çalışması yapmadığını, Kırıkhan Asliye Hukuk Mahkemesinin 2013/40 Tal. Dosyasında davacının kendisinin davalı tanığı olarak dinlendiğini, beyanında işyerinde genel olarak 8 saat çalıştıklarını, nadiren 9 saat çalışmalarının olduğunu, iki sene içinde hafta sonlarında iki defa ancak çalıştıklarını, hafta sonu çalıştıklarında hafta içinde bir gün izin verildiğini, dini bayramlarda hiç çalışmadıklarını belirttiğini davacının hiçbir alacağının bulunmadığını savunmuştur. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir. Davacı İskenderun 1. İş Mahkemesinin 2012/847 E. sayılı dosyası ile davalı aleyhine açılan ve benzer taleplerin olduğu dosya kapsamında Kırıkhan Asliye Hukuk Mahkemesinin 2013/40 Tal. Dosyasında tanık olarak alınan ifadesinde “Ben davacı ile aynı işyerinde çalışıyordum bu sebeple tanırım, aynı iş yerinde fakat şubelerimiz farklı şekilde çalışıyorduk, yani ikimizde O...Beton şirketi adı altında çalışırken ben İ... N... tesislerinde çalışıyordum, davacı ise İ... K....tesislerinde çalışıyordu, işyerinden davacı kendisi çıktı, daha iyi şartlarda iş buldu işten çıktı, işyerinde genel olarak 8 saat çalışıyoruz en fazla bu 9 saat olur, işyerinde 18 saat çalışacak bir pozisyon zaten yok, biz kendi şubemizde hafta sonları bir iki sene içinde hafta sonu 1-2 defa çalıştığımız olmuştur, hafta sonu çalışmış isek hafta arası bir gün izin verilir, davacının çalışıp çalışmadığını bilmiyorum, işyerinden çıktığında tazminat falan ödendiğini duydum ama gözümle görmedim zaten maaş hesaplarına yatıyor, dini bayramlarda hiç çalışmadık, dediğim gibi şubelerimiz farklı olduğu için ben davacının hangi şartlarda çalışıp çalışmadığını bilmiyorum” demiştir. Davacının bu beyanı o dosyada dikkate alınmamış olsa bile mahkeme önünde ikrar mahiyetinde olup kendisini bağlar. Hesaplamaların davacının bu beyanına göre yapılması gerekirken davacı tanık beyanlarına itibarla hüküm tesisi hatalı olup bozma nedenidir. O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde davalıya iadesine, 01.07.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.