Tebliğname No : 6 - 2011/221851MAHKEMESİ : Muratlı Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 28/02/2008NUMARASI : 2005/113 (E) ve 2008/39 (K)SUÇ : Hırsızlık Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü: Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre, suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelemede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;1-Katılana ait olup orijinal olmadığı yönünde herhangi iddianın bulunmadığı yapılan keşfe göre kilit sistemi ile camları sağlam ve muhkem olan aracı çalan sanıkların eyleminin 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522/1 (pek fahiş) maddelerine uyduğu gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapılması,2- 765 sayılı TCK'nın 522.maddesi uyarınca uygulama yapılırken gerekçe gösterilmeden salt “taktire dayanılarak” artırım oranının 1/2 olarak en üst seviyede uygulanması sureti ile aynı yasanın 29.maddesine aykırı davranılması,3-Sanıkların eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522/1 (pek fahiş), 59. maddelerine göre,01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 143, 62, 53, 151/1, 62, 53. maddelerine göre, her iki yasaya göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan yasa maddeleriyle, verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip, sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe olan yasa belirlenerek uygulama yapılması gerekirken, yazılı şekilde eksik ve denetime olanak vermeyecek şekilde uygulama yapılması,4-Kabule göre de;5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca lehe yasanın tespit için yapılan karşılaştırmada 765 sayılı TCK hükümlerinin sanıklar lehine olduğu kabul edilip bu şekilde uygulama yapıldığı halde 5237 sayılı TCK'nın 62.maddesi ile indirim yapılmak sureti ile hükmün karıştırılması,5-T.C. Anayasa’sının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanın ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar B.. K.. ve F.. Ö.. ile sanık F.. Ö.. savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesinin gözetilmesine, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.