Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay 13.Ceza Dairesinin 20.09.2011 tarihli görevsizlik kararı ile Daireye gönderilerek, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;1-Olay günü yakınanın iş yerine gelen sanığın yakınandan para istediği, olumsuz cevap alması üzerine 'sen bana para vermiyor musun, o zaman bundan sonra kendine dikkat et, dışarda yanlız gezme, boş gezme' diyerek ayrıldığı, kısa bir süre sonra tekrar gelip, yakınana hitaben "sen bana para veriyor musun, vermiyor musun" deyip, elindeki bıçakla saldırıp, yakınanı yaraladığının anlaşılması kar??ısında, suç vasfının tayininde hataya düşülerek, eylemin yağma suçunu oluşturmasına rağmen, yazılı şekilde tehdit ve yaralama suçlarından hüküm kurulması, 2-Sanık hakkında hakaret suçundan verilen 11 ay 20 gün süreli hürriyeti bağlayıcı cezanın 5237 sayılı TCK'nın 50/1-f maddesi uyarınca kamuya yararlı bir işte çalıştırılma seçenek yaptırımına çevrildiği ancak belirlenen sürenin verilen ceza miktarını geçemeyeceğinin gözetilmemesi, 3-Sanık hakkında hakaret suçundan verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın 5237 sayılı TCK'nın 50/1-f maddesi uyarınca kamuya yararlı bir işte çalıştırılma seçenek yaptırımına çevrildiğinin anlaşılması karşısında, aynı Yasanın 53.maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,4-Hüküm tarihinden sonra 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren, 5728 sayılı Yasanın 562. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 231/5-14. maddeleri uyarınca sanığın mala zarar verme ve hakaret suçları için değerlendirme yapılması zorunluluğu,Bozmayı gerektirmiş, sanık E.. K.. savunmanı ve katılan M.. Ş.. vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 29.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.