Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 6675 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 22147 - Esas Yıl 2011
Tebliğname No : 6 - 2009/117715MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesi (Kapatılan Pendik 3. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 25/11/2008NUMARASI : 2008/576 (E) ve 2008/840 (K) Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre, suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelemede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;1- Yakınanın 72 DE 923 plakalı aracını B. M.S. S. A.Sitesi E Blok önüne park ettiğini aracın buradan çalındığını belirtip, sanık tarafından da bu durumun benimsenmesi karşısında, eylemin gerçekleştiği yerin bina müştemilatı olup olmadığı ve aracın park edildiği sırada kapı ve camlarının kapalı olup olmadığı, her türlü şüpheden uzak şekilde tespit edilmeden hırsızlık suçunun konusunu oluşturan otomobili çalmak ve/veya çalıntı mal üzerinde zilyed tesis edildikten sonra oluşan tüm zarar verici eylemlerin ayrıca mala zarar verme suçunu oluşturmayacağıda dikkate alınmadan eksik araştırma ile yetinilerek yazılı şekilde karar verilmesi, 2-Sanığın 5237 sayılı Yasanın 58. maddesi uyarınca tekerrür uygulamasına esas alınan Kadıköy 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2000/3-66 Esas-Karar sayılı hapis cezasına ilişkin kararının yerine getirme tarihinden suç tarihine kadar aynı maddenin ikinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen üç yılın geçtiği, Kadıköy 3.Asliye Ceza Mahkemesinin 2005/401-2006/189 Esas-Karar sayılı ilamın ise, 5237 sayılı TCK'nın 191/1. maddesinde düzenlenen uyuşturucu madde kullanmak suçuna ilişkin olduğu ve denetimli serbestlik tedbiri öngörülmesi karşısında 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesi gereğince uygulama yapılamayacağının gözetilmemesi,3-Kasten işlemiş olduğu suçlardan, hapis cezasıyla mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin “a,b,c,d,e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık M.. E.. savunmanının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 02.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.