Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6173 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 20486 - Esas Yıl 2013





Tebliğname No : 6 - 2013/190749MAHKEMESİ : Konya 2. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 08/06/2007NUMARASI : 2004/499 (E) ve 2007/414 (K)SUÇ : HırsızlıkYerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/06/2013 günlü kenar yazısı ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;1-Yakınanın aracının kapılarını kilitleyerek bıraktığını söylediği, aracın ise kontak kısmında kırık bir anahtar bulunduğu halde terk edilmiş olarak bulunduğunun anlaşılması karşısında sanıklar hakkında 5237 sayılı Yasanın 142/2-d maddesi yerine yazılı şekilde hüküm kurulması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. 2-Yakınanın saat 20:00 sıralarında aracını kapılarını kilitleyerek park ettiğini, sabah 08:00 sıralarında geldiğinde hırsızlığı fark ettiğini beyan ettiği, sanıkların da inkara dayalı savunmada bulunduklarının anlaşılması karşısında, eylemin 5237 sayılı TCK.nun 6/1-e maddesindeki gece sayılan zaman diliminde gerçekleştiğine ilişkin kanıtlar karar yerinde gösterilip tartışılmadan, aynı Yasanın 143. maddesiyle uygulama yapılması, 3-Kasten işlemiş olduğu suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin “a, b, c, d, e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, 4- 5237 sayılı TCY’nın 7/3. maddesinin açık hükmü karşısında, 01.06.2005 tarihinden önce işlenen suçlar nedeniyle aynı Yasanın 58. maddesinde düzenlenen mükerrirlere ilişkin infaz hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden sanık Metin hakkında yazılı şekilde hüküm kurulması, 5-Sanık M.. K.. hakkında kurulan hükümde; erteli cezanın aynen infazına karar verme yetkisinin Mahkemesine ait olduğu düşünülüp bu hususun ihbarı ile yetinilmesi gerekirken, Seydişehir Asliye Ceza Mahkemesinin 2003/44-128 sayılı hükmüne konu erteli cezasının aynen çektirilmesine karar verilmesi,6-5271 sayılı CMK.nun 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkum edilmiş olan sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden de paylarına düşen miktarda eşit olarak sorumlu tutulmaları gerektiğinin düşünülmemesi,Bozmayı gerektirmiş, sanıklar M.. K.., Ü.. Ö.. ve M.. A.. savunmanlarının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle kısmen istem gibi BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 03/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.