Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6168 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 22216 - Esas Yıl 2011





Tebliğname No : 6 - 2009/101228MAHKEMESİ : İstanbul 39. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 01/05/2008NUMARASI : 2006/181 (E) ve 2008/515 (K)SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Sanık Ö.. P.. savunmanının temyiz dilekçesi 29/12/2009 tarihinde hakim tarafından imzalanarak havale edilmiş ise de; dosya içerisinde mevcut Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosya gönderme formunun 05/02/2008 tarihli olmasının anlaşılması karşısında; havaledeki yıl ibaresi 2008 olarak kabul edilip, temyizin süresinde yapıldığı ve sanıklar savunmanlarının temyiz itirazlarının mahkumiyet kararı verilen hırsızlık suçuna yönelik olduğu kabul edilerek anlaşılarak yapılan incelemede;Sanık Ö.. P..'ın adli sicil kaydında bulunan, Fatih 4.Asliye Ceza Mahkemesinden verilme, 2004/3 Esas, 2004/262 Karar sayılı 25.12.2003 tarihinde kesinleşmiş tekerrüre esas eski hükümlülüğü bulunduğu ve koşulları oluştuğu halde, hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.Ancak;1-Oluş ve dosya içeriğine göre özetle; sanıkların, gece ya da gündüz zaman dilimi içerisinde kaldığı belirlemeyen 04:00 sıralarında müşteki İbrahim'e ait kilitli daire giriş kapısını belirlenemeyen şekilde açarak girdikleri, içeriden televizyon, cep telefonu, banka kartları, 2000 TL bedelli çek ile otonun anahtarını alarak, haksız olarak ele geçirdikleri anahtarla çalıştırıp otomobili götürdüklerinin anlaşılması karşısında; eylemlerinin 5237 sayılı TCK'nın 142/2-d maddesindeki suçu oluşturacağının gözetilmemesi, ayrıca aynı Yasanın 43.maddesi uyarınca zincirleme suç hükümleri uygulanmak suretiyle haklarında fazla ceza tayin edilmesi,2-5271 sayılı CMK’ nın 326/2. maddesine göre iştirak halinde suç işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları yerine, eşit olarak tahsiline karar verilmesi,3-Sanıkların TCK’nun 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmalarına, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca da kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanıklar hakkında uygulanmamasına karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde uygulama yapılması,Bozmayı gerektirmiş, sanıklar Ö.. P.. ve H.. C.. savunmanının temyiz itirazları yerinde görülmekle hükmün açıklanan nedenlerle istem gibi BOZULMASINA, 01.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.