Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 553 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 15784 - Esas Yıl 2011





Tebliğname No : 6 - 2009/51186MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi (Kapatılan Üsküdar Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi)TARİHİ : 20/11/2008NUMARASI : 2007/114 (E) ve 2008/100 (K)SUÇ : Yağma Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:1-) Sanığın aşamalardaki savunmasında “Yakınandan 2 TL istediğini, yakınanın da çıkarıp verdiğini, zor kullanmadığını”; yakınanınsa 09.04.2007 tarihinde kollukta alınan beyanında “sanığın parasını zorla aldığını”; 13.09.2007 tarihli celsede ise, “Kendisinden para isteyen sanığa parasının olmadığını söylemesi üzerine, sanığın üzerini arayıp 2 TL parasını cebinden çekerek aldığını, bıçak göstermediğini, tehdit etmediğini, müessir fiilde bulunmadığını, cebir kullanmadığını, bu sırada bir arkadaşının polis olan babasının olay yerine elinde sopayla gelmesi üzerine sanığın kaçtığını, H..'in ise yakalandığını” beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, beyanlarda adı geçen Hüseyin ile yakınanın arkadaşının babasının açık kimlik bilgileri tespit edilip duruşmada tanık olarak dinlenmeleri sağlanarak ve H.. hakkında yargılama konusu olay yönünden soruşturma yapılıp yapılmadığı araştırıldıktan sonra, sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği nazara alınmadan eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması, 2-)Kabule ve uygulamaya göre de; a-) Sanık hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35/1. maddesine göre sosyal inceleme raporu alınmadan veya aynı maddenin 3. fıkrasına göre bu yönde inceleme yaptırılmamasının gerekçesi de kararda gösterilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi,b-) İddianamede sanık hakkında yağma suçu nedeniyle TCK'nın 148/1. maddesinin uygulanması istemi karşısında, 5271 sayılı CMK'nın 226. maddesi uyarınca sanığa ek savunma hakkı verilmeden TCK'nın 142/2-b maddesi uyarınca hüküm kurulması, c-) 02.05.1992 doğumlu sanığın, suç tarihi olan 09.04.2007 tarihinde, 12-15 yaş grubunda olduğu, cezasından 5237 sayılı Yasanın 31/2. maddesi uyarınca 1/2 oranında indirim yapılması gerektiği gözetilmeksizin, anılan Yasanın 31/3. maddesiyle uygulama yapılması, d-)5237 sayılı TCK'nın 145. maddesindeki “malın değerinin azlığı” kavramının, 765 sayılı TCK'nın 522. maddesindeki “hafif” ve “pek hafif” ölçütleriyle her iki maddenin de cezadan indirim olanağı sağlaması dışında benzerliği bulunmadığı, “değer azlığının” 5237 sayılı Yasaya özgü ayrı ve yeni bir kavram olduğu, Yasa koyucunun amacı ile suçun işleniş biçimi ve olayın özelliği de gözetilmek suretiyle, daha çoğunu alma olanağı varken yalnızca gereksinimi kadar ve değer olarak da gerekiyorsa ceza vermekten vazgeçilebileceği ölçüde düşük miktarlar esas alınmak, yasal ve yeterli gerekçeleri de açıklanmak koşuluyla uygulanabileceği düşünülmeden, bu maddeye sevk amacının dışında yorumlar getirilerek cezadan indirim yapılması,Bozmayı gerektirmiş sanık savunmanının ve O Yer Cumhuriyet Savcısı'nın temyiz itirazları ve tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 16.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.