Tebliğname No : 6 - 2013/340944MAHKEMESİ : Beyoğlu 11. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 28/12/2006NUMARASI : 2003/2 (E) ve 2006/797 (K)SUÇ : Hırsızlık Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.11.2013 tarihli kenar yazısı ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak,1-Oluşa ve kabule, 28.12.2002 günlü görgü tesbit tutanağına göre, sanığın suç arkadaşlarıyla ile birlikte hırsızlığı, kapısını tornavida ile zorlamak suretiyle açtıkları iş yerinden gerçekleştirdiklerinin anlaşılması karşısında; suçun anahtarla ya da diğer bir aletin anahtar gibi kullanılarak kilit açmak suretiyle gerçekleştirildiğine ilişkin kanıt bulunmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b maddesiyle hüküm kurulması gerekirken, aynı Yasanın 142/2-d maddesiyle uygulama yapılması, 2-5237 sayılı TCY’nın 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCY.nın 493/1 maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, somut olayda sanığın suç arkadaşlarıyla suça konu ait işyerinin muhkem bulunan kilidini tornavida ile zorlamak suretiyle gerçekleştirdikleri büro malzemelerini çalmak eyleminin, 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun yanında aynı yasanın 116/2-4, 119/1-c maddesinde belirtilen birlikte işyeri dokunulmazlığı bozma suçlarını da oluşturduğunun karar yerinde tartışılmaması, 3-Kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkûmiyetinin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCY’nın 53/1.maddesinin (c) bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, yalnızca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık Ü.. Y.. savunmanının temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle istem gibi BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 24.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.