Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 21354 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 16662 - Esas Yıl 2013
Tebliğname No : 6 - 2013/143189MAHKEMESİ : Banaz Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 27/03/2012NUMARASI : 2003/177 (E) ve 2012/67 (K)SUÇ : Hırsızlık Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü: Her iki hükümlü hakkında verilen 27/03/2012 tarihli kararların temyizi kabil kararlardan olmasına karşın, yerel mahkeme tarafından bu kararların itirazı kabil kararlardan olduğu kabul edilmesi üzerine, itiraz merci olan Uşak Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen 25/06/2012 gün, 2012/504 Değişik İş sayılı bozma kararı; bu karar sonrası Banaz Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 08/08/2012 gün, 2003/177 Esas-2004/13 sayılı Karar ile hükümlü K.. İ.. hakkında Banaz Asliye Ceza mahkemesi tarafından verilen 22/02/2013 tarihli temyiz talebinin reddine dair kararlar; yok hükmünde sayılarak, Hükümlü R.. A.. hakkındaki Banaz Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2012/61 Değişik İş sayılı karar ile tavzih edilen 27/03/2012 tarih, 2012/68 Değişik İş karar ve hükümlü K.. İ.. hakkında Banaz Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 27/03/2012 gün, 2012/67 Değişik İş sayılı karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;1-5252 sayılı Yasanın 9/3.maddesi uyarınca hükümlü yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilerek, 5237 sayılı TCK.na göre de suç oluşturan eylem nedeniyle aynı Yasanın 61.maddesine uygun olarak temel cezanın ne şekilde saptanacağının belirlenmesi ve bireyselleştirmenin yapılması için duruşma açılmasının zorunlu bulunduğu gözetilmeden, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,2-5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca, hükümlü yararına olan hüküm önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, dosya içeriğine göre hükümlülerin eylemlerine uyan 765 sayılı TCY’nın 492/1-son, 522 (hükümlü Kadir hakkında), 81/2 (hükümlü Ramazan hakkında) maddeleriyle 5237 sayılı Yasanın 142/1-b, 143, 116/2-4, 119/1-c, 151/1 (mala zarar verme suçu bakımından uzlaşma koşulları da değerlendirilerek), 53.maddeleri uyarınca uygulama yapılıp her iki Yasaya göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan Yasa maddeleriyle verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe olan yasa belirlenerek uygulama yapılması gerekirken, yazılı şekilde uygulama yapılması, Bozmayı gerektirmiş, hükümlüler R.. A.. ve K.. İ..'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle isteme aykırı BOZULMASINA, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağının, kazanılmış hakkın kesinleşen hükümdeki sonuç ceza miktarı yönünden söz konusu olduğunun gözetilmesine, 04.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.