Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 20527 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 2045 - Esas Yıl 2014





Tebliğname No : 6 - 2013/386241MAHKEMESİ : Sarıkamış Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 09/12/2005NUMARASI : 2004/24 (E) ve 2005/546 (K)SUÇ : Hırsızlık Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11.12.2013 tarihli kenar yazısı ile Dairemize gönderilerek, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü: Sanıklar hakkında erteleme hükümleri değerlendirilirken, ileride bir daha suç işlemeyecekleri yönünde olumlu kanaat gelmediğinden bahisle uygulanmasına karar verildiği, aynı gerekçenin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK’nun 231/6-b maddesi uyarınca da aranan şartlardan olduğunun anlaşılması karşısında; hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümlerin uygulama olanağı bulunmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede; Lehe Yasanın belirlenebilmesi amacıyla yapılan karşılaştırma ve uygulama sırasında eylemin, 5237 sayılı Yasanın 142/1-b maddesinde belirtilen hırsızlık suçunun yanı sıra, aynı Yasanın 116/2-4, 119/1-c maddesinde belirtilen işyeri dokunulmazlığını bozma suçunu da oluşturduğu gözetilmeden yazılı biçimde değerlendirme yapılması, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış;Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak; 1-Sanıkların, yakınanın işyerine girip suça konu 8 adet top kek ile 2 adet meyve suyunu tüketmelerinden sonra yakalanmaları üzerine yapılan üst aramalarında, 13 adet top kekin ele geçirilmesi şeklindeki eylemde, suçun tamamlandığı halde kalkışma hükümlerinin uygulanması;2- Kabule göre de; Sanıklar hakkında 5237 sayılı Yasanın 142/1-b, 143, 35 ve 145. maddelerine göre belirlenen 10 ay 15 gün hapis cezası üzerinden, aynı Yasanın 168. maddesiyle 3/5 ve 62.maddesiyle de 1/6 oranlarında indirim yapılırken, sonuç cezanın 3 ay 15 gün yerine, 5 ay 7 gün olarak belirlenmesi, 3-Kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkûmiyetinin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK’nın 53/1.maddesinin (a), (b), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, anılan maddenin 3. fıkrasında yazılı kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması, 4-5271 sayılı CMK'nın 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkum edilmiş olan sanıkların yargılama giderlerinden sebebiyet verdikleri oranda ayrı ayrı sorumlu tutulmaları gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar S.. A.. ve S.. Y.. ile sanıklar savunmanının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 19.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.